عامل اصلی ناخن جویدن در کودکان، ممکن است عملکرد والدین و اطرافیان باشد. متخصص در این شرایط به والدین کمک می کند تا رفتار و واکنش خود را نسبت به کودک سنجیده تر کنند تا اضطرابی به کودک وارد نشود. کودک با ناخن جویدن به نحوه رفتار والدین یا اطرافیان با او واکنش نشان می دهد؛ در این زمینه والدین باید سعی کنند ناراحتی و مشکلات ناشی از مشغله­ های کاری خود را به منزل منتقل نکنند.

لاک های با طعم تلخ که برای مقابله با ناخن جویدن از آن استفاده می شود، چندان موثر نیست و توصیه نمی شود. والدین نباید به این عادت فرزند خود واکنش نشان دهند زیرا در برخی موارد ناخن جویدن روشی برای جلب توجه دیگران است و عکس العمل والدین همان توجهی است که کودک خواستار آن است. در مورد این عادت با او صحبت کنید اما درباره رفتارش قضاوت نکنید.صحبت با او درباره ناخن جویدن نباید باعث افزایش اضطراب وی شود. به او بگویید که این مشکل را با کمک او حل خواهید کرد.

این اختلال همانند سایر اختلال‌های روان‌پزشکی، علت واحدی ندارد و معمولا استرس را به عنوان مهم‌ترین عامل ایجاد آن متهم می‌کنند. نگرانی کودک از جداشدن از والدین (به‌خصوص مادر) و ترس از آسیب بدن و تاریکی، باعث می‌شود کودک دچار اضطراب شدید شود. اگر کودک نتواند در اسرع وقت با کمک والدین و اطرافیان به آرامش برسد، به عادت‌های رفتاری مثل ناخن جویدن روی می‌آورد.

البته بعد از گذشت چند هفته تا چند ماه حتی در صورت حذف عامل اضطراب، این اختلال به شکل یک عادت ماندگار در کودک به چشم می‌خورد. هر چند عوامل زیست‌شناسی، نقش بسزایی در بروز این بیماری ندارد ولی دیده شده است در فرزندان والدینی که مضطرب هستند و سابقه ناخن جویدن در خانواده‌ها آنها وجود دارد، شیوع این اختلال بیشتر است. پس یادگیری از والدین یا اطرافیان کودک یکی از علل احتمالی بیماری به شمار می‌رود.

لازم به ذکر است حتی در کسانی که سال‌ها قبل با، یا بدون درمان بیماری‌ بهبود پیدا کرده، امکان دارد با یک استرس، بیماری‌شان عود کند. این اختلال در کودکانی که شیر مادر می‌خورند و در ۲ سال اول زندگی با مادر هستند، کمتر دیده می‌شود.

آگاه کردن کودک از سیمای زشت ناخن جویدن، بسیار مهم است. از مقایسه استفاده کنید. از کودک بخواهید دستش را با دست یکی از والدین که چنین عادتی ندارد، مقایسه کند. از او بخواهید به دنبال عکس دست‌های جذابی که در مجله‌‌ها چاپ شده‌اند بگردد و آنها را قیچی کند و در یک دفتر بچسباند یا به آینه متصل کند.

در حضور کودک وقتی کسانی را با دست‌های زیبا می‌‌بینید تعریف و تحسین کنید. کودک را به آگاهی از وضعیت ظاهری‌اش تشویق کنید. او را مجبور کنید جلوی آینه بنشیند و خود را در حال ناخن جویدن نگاه کند. از تاثیر این روش بر روی برخی کودکان متعجب خواهید شد.

موقعیت را عوض کنید

تا اینجا کودک شما باید از عادتش کاملا آگاه باشد اکنون تغییرها را آغاز کنید. یک مشغولیت فرعی برای کودک مهیا کنید. بسیاری  از کودکان هنگامی که دست‌های‌شان بیکار هستند به جویدن و کندن ناخن‌های‌شان می‌‌پردازند. برای نمونه یک سنگ گرد، یک توپ پلاستیكی، کیف یا یک تکه خمیر در اختیارش بگذارید. کودکان بزرگ‌تر از اموختن مهارت‌هایی که به دو دست احتیاج دارند، لذت می‌‌برند.

موقعیت‌هایی را که با این عادت در ارتباط هستند را عوض کنید و یا از آن ها دوری کنید. اگر کودک هنگام تماشای تلویزیون، ناخن می‌‌جود، اکنون قانون این است که فقط در صورتی می‌‌تواند به تماشای تلویزیون بپردازد که دست‌هایش مشغول کاری باشند. بتدریج می‌‌توانید با ترک عادتش، فرصت بیشتری برای تماشای تلویزیون به او بدهید.