روان شناسان می گویند علت فحش دادن کودکان به دیگران این است که آنها احساس بدی دارند و به کسی نیازمندند که احساس خوبی در آن ها به وجود آورد. بنابراین، در برخورد با اعمالی چون فحش دادن و نظایر آن، نباید با آن ها مقابله به مثل کرد.

اگر کودکی به شما گفت:«بد ریخت بدقواره» شما به او بگویید «حق با تو است من زشت هستم ولی در عوض تو خیلی زیبایی»، این برخورد موجب برانگیخته شدن احساسی خوش در کودکان می شود و به فحش دادن ادامه نخواهد داد. اگر کسی به شما گفت که فرزندتان به دیگران فحش می دهد و از کلمات رکیک استفاده می کند، شتابزده نتیجه گیری و قضاوت نکنید بلکه به فرزندتان فرصت دهید تا علت استفاده از این کلمات را برای شما توضیح دهد. شاید کسی او را اذیت و تحریک کرده به طوری که ناگزیر با فحش دادن از خود دفاع کرده است.

قوانین رفتاری کودکان و بزرگسالان متفاوت است اما بسیار دشوار است کودکی را متقاعد سازید، در حالی که ممکن است حرف زشت را از شما بشنود و آن را تکرار نکند. فراموش نکنیم گاهی کودکان از خنداندن، عصبانی کردن و یا از کوره به در بردن بزرگترها احساس قدرت می کنند چنانچه کودکی در این سن کلمه زشتی را به زبان می آورد در برخورد اول بهتر است کلمه بهتری را برایش جایگزین کنید.

اگر در به کار بردن مجدد کلمه زشت سماجت ورزید، شاید لازم باشد او را راهنمایی کنید اما این کار باید با ملایمت انجام شود بدون آن که عصبانی شوید، وگرنه با دیدن عصبانیت شما احساس قدرت خواهد کرد و روش تربیتی شما بی تاثیر خواهد بود. هیچ گاه واژه های زشت را برایش معنا نکنید. گاهی لازم است بگویید: «معنی این کلمه ای را که به زبان آوردی نمی دانم»، «ما چنین کلمه ای نداریم» گاهی کافیست بگویید: «این کلمه را نباید در خانه یا جای دیگر به زبان بیاوری.» کودکان در این سن بیشتر برای عصبانیت والدین یا دیگر بزرگسالان از کلمات زشت استفاده می کنند. اگر به راحتی عصبانی می شوید بدانید در قاعده و منطق وارونه او سخت به بازی گرفته خواهید شد. با ملایمت و با جدیت به او بگویید: «به کار بردن این کلمه خلاف مقررات خانه ماست.

چنانچه کودک برای بار دوم کلمه زشتی را به کار برد طبق مقررات با او رفتار کنید و تنبیهی برایش در نظر بگیرید به شرط آن که رفتارهای جایگزین را به او بیاموزید. افزایش به کار بردن لغات و کلمات زشت نشانه این است که کودک در خانه و یا محیط اطرافش از چیزی رنج می برد.

از دیگر علت های‌ یادگیری‌ کلام‌ زشت و فحش، ارتباط‌ کودکان‌ با دوستان‌ و با بچه ‌های‌ دیگر است. بسیاری‌ اوقات‌ کودکان‌ عامل‌ فحش یا بدزبانی‌ یکدیگرند. در مهد کودک، مدرسه، کوچه‌ و هر جای‌ دیگری‌ که‌ بچه‌ ها فرصت‌ بازی و به ‌خصوص‌ درگیری‌ با هم‌ را پیدا کنند، ممکن‌ است‌ این‌ بدآموزی‌ صورت‌ بگیرد.

از دیگر عوامل‌ بروز فحش یا بدزبانی‌ در بچه‌ها، به کارگیری‌ کلام‌ زشت‌ به‌ عنوان‌ اعتراض‌ است. کودک‌ با بر زبان ‌آوردن‌ این‌ گونه‌ حرف ها اعتراض‌ خود را نشان‌ می‌دهد؛ این‌ نوعی‌ رفتار تلافی‌ جویانه‌ است‌ که‌ بعضی‌ کودکان‌ در پیش‌ می‌ گیرند. آنها احساس‌ می‌ کنند، فقط‌ با ادای‌ این‌ گونه‌ کلمات‌ است‌ که‌ تخلیه‌ می‌ شوند و می ‌توانند نارضایتی‌ خود را نشان‌ دهند.

اگر استفاده از کلمات زشت برایش تبدیل به عادت شده به او یاد بدهید که مدتی این کلمات را فقط در ذهن خود یا زیر لب بگوید و اگر همچنان به گفتن آنها اصرار داشت از تنبیهی مانند کم کردن پول توجیبی استفاده کنید و بگویید: «با هر کلمه زشتی که به زبون میاری… تومان از پول تو جیبیت کم میشه.» یا تنبیه مشابه برای او در نظر بگیرید.