اوتیسم یک بیماری کمتر شناخته شده است که نه تنها برای کودک مبتلا بلکه برای اعضای خانواده هم که باید بیاموزند با نیازهای جسمی و عاطفی او سازگار شوند، مشکل آفرین است. اول این موضوع را بپذیرید که مراقبت از کودک اوتیستیک میتواند توانفرسا باشد. اگر سعی کنید که به خود بقبولانید که چنین نیست […]
اوتیسم یک بیماری کمتر شناخته شده است که نه تنها برای کودک مبتلا بلکه برای اعضای خانواده هم که باید بیاموزند با نیازهای جسمی و عاطفی او سازگار شوند، مشکل آفرین است.
اول این موضوع را بپذیرید که مراقبت از کودک اوتیستیک میتواند توانفرسا باشد. اگر سعی کنید که به خود بقبولانید که چنین نیست تنها احساس استرس بیشتری خواهید کرد.پیوستن به یک گروه پشتیبان یا جلسات مشاوره برای خانوادههای کودکان اوتیستیک را مورد نظر قرار دهید. درمیان گذاشتن تجربیاتتان با دیگران میتواند کمک بزرگی باشد. تمرینات تنفسی و آرامش عضلانی را انجام دهید. تجربیات و احساسات روزانهتان را یادداشت کنید. روی کاغذ آوردن افکارتان ممکن است به کاهش استرس در شما کمک کند.
اوتیسم یا درخودماندگی اختلالی است که در آن کودک دچار ضعف شدید در برقراری ارتباط با محیط و افراد است.
مشکلات گفتاری
در معاینه پزشک خواهد دید که کودک شما به حرف زدن، لبخند زدن و… چگونه پاسخ میدهد. آیا او آهسته حرف میزند و یا برعکس پرحرفی میکند؟
مشکلات و یا تاخیر در صحبت کردن کودکتان را میتوانید با گفتار درمان مطرح کنید. آزمایش شنوایی نیز لازم است. بیشتر بچههای اوتیسمی، در نهایت صحبت خواهند کرد، اما دیرتر به حرف درمی آیند. کودکان اوتیسمی ممکن است آواز بخوانند و یا مانند رباتها حرف بزنند.
تواناییهای ضعیف اجتماعی
توانایی کم روابط اجتماعی یکی از مهمترین مشکلات این کودکان میباشد. روانشناس با آموزشهای ویژه میتواند در این امر کمک کند. این کودکان از نگاه کردن به چشم دیگران (حتی والدینشان) اجتناب میکنند. آنها بر چیزی تمرکز میکنند و چیزهای دیگر در اطرافشان را نادیده میگیرند. آنها حتی از حرکات، اشارهها و حالات چهره برای برقراری ارتباط با دیگران استفاده نمیکنند. هیچ آزمایش پزشکی برای این افراد وجود ندارد. اما آزمایشاتی برای رد مشکلاتی که مربوط به اوتیسم نیست، لازم است از قبیل: آزمایش شنوایی، آزمایش گفتاری، آزمایش رشد و آزمایشاتی برای رد مسمومیت با سرب. درمان زودهنگام و قبل از سه سالگی میتواند رشد کودک را بهبود دهد.
تنظیم رفتار
رفتار درمانی برای کمک به بیماران اوتیسمی برای آموزش حرف زدن، ارتباط برقرار کردن و رشد جسمی مفید است. این برنامههای فشرده به نام تجزیه و تحلیل کاربرد رفتار خوانده میشوند و موجب تشویق فعالیتهای مثبت و عدم تشویق رفتارهای منفی میگردد.
آموزش
مدرسه ممکن است برای آموزش و رشد کودک اوتیسمی مفید باشد. این سیستم میتواند شامل: گفتار درمانی و کار درمانی باشد. این مدارس نیاز به یک برنامه آموزش انفرادی برای هر کودک دارند. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است برای وارد شدن به مدرسه محدودیت داشته باشند.
دارو
هیچ درمانی برای بیماران مبتلا به اوتیسم پیدا نشده است، اما برخی داروها میتوانند در کاهش علائم موثر باشند. داروهای ضدافسردگی نیز در برخی کودکان موثر است. با دیدن علائم کودک، پزشک میتواند داروهای خاصی را تجویز کند.
یکپارچگی حسی
کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است نسبت به صدا، لمس، نور و یا بو بسیار حساس باشند. این کودکان دارای اختلال یکپارچگی حسی میباشند. برای مثال آنها ممکن است از نور چشمک زن و یا زنگ مدرسه ناراحت شوند. والدینی که یک کودک مبتلا به اوتیسم دارند، به احتمال ۲۰ درصد کودک بعدی آنها نیز این بیماری را خواهد داشت
رژیم غذایی
مشکلات هضمی در بین این کودکان شایع است. حدود ۳۰ درصد این کودکان ممکن است مواد غیرخوراکی مانند کاغذ یا خاک را بخورند. برخی از والدین به کودکانشان رژیم بدون گلوتن (رژیم بیماران سلیاکی) و بدون کازئین (پروتئین موجود در شیر) را میدهند. مصرف مکمل ویتامین B۶ و منیزیوم نیز توصیه شده است. در حال حاضر ثابت نشده است که تغییر رژیم غذایی در این بیماران کمک کننده است. اما پزشک و یا متخصص تغذیه میتوانند یک رژیم غذایی مناسب به بیمار بدهند.
والدینی که یک کودک مبتلا به اوتیسم دارند، به احتمال ۲۰ درصد کودک بعدی آنها نیز این بیماری را خواهد داشت. اگر دو بچه در یک خانواده مبتلا به اوتیسم باشند، احتمال خطر بیشتری برای بچه سوم میباشد. مطالعهای بر روی دوقلوهای ناهمسان نشان داد که اگر پسر دارای بیماری اوتیسم باشد، به احتمال ۳۰ درصد قل دیگر (دختر) نیز مبتلا خواهد شد. یک مطالعه دیگر بر روی دوقلوهای همسان نشان داد که اگر پسر دارای بیماری اوتیسم باشد، به احتمال ۷۷ درصد قل دیگر (پسر) نیز مبتلا خواهد شد.