گروهی پرخاشگری را رفتاری می دانند که به ديگران آسيب می رساند يا بالقوه می تواند آسيب برساند. پرخاشگری ممکن است بدنی باشد (زدن – لگد زدن – گاز گرفتن) يا لفظی (فرياد زدن، رنجاندن) يا به صورت تجاوز به حقوق ديگران (چيزی را به زور گرفتن)، نقطه قوت اين تعريف عينی بودن آن است به رفتار قابل مشاهده اطلاق می شود. نقطه ضعف آن اين است که شامل بسياری از رفتارهايی است که ممکن است به طور معمول پرخاشگری تلقی نشود.

پرخاشگری وسيله ای رفتاری است در جهت رسيدن به هدفی؛ پرخاشگری خصمانه رفتاری است در جهت آسيب رساندن به ديگران ، بيشتر پرخاشگری هاي بين کودکان کوچک از نوع «وسيله ای» است.

اين نوع پرخاشگری به خاطر متعلقات است. کودکان از يکديگر اسباب بازی می قاپند، يکديگر را هل می دهند تا به اسباب بازی که می خواهند بازي کنند دست يابند. به ندرت اتفاق می افتد که کودکان بخواهند به کسی آسيب برسانند يا از روی عصبانيت دست به پرخاشگری بزنند.

پرخاشگری را بايد از جرئت ورزی متمايز دانست. جرئت ورزی، دفاع از حقوق يا متعلقات (مانند ممانعت کودک از اين که کسی به اسباب بازی اش دست بزند) يا بيان اميال و آرزوها را بر می گيرد. مردم معمولاً شخص با جرئت را پرخاشگر می دانند، در صورتی که کسی که از حق خود دفاع می کند با جرئت است نه پرخاشگر.

هرچند که سطح پرخاشگری کودکان از موقعيتی به موقعيت ديگر فرق مي کند ولی کودکان از لحاظ تداوم رفتار پرخاشگرانه در طول زمان با هم فرق دارند. کودکانی که در سال هاي اوليه به شدت پرخاشگرند به احتمال زياد در جوانی و بزرگسالی هم پرخاشگر خواهند بود و کودکانی که پرخاشگر نيستند به احتمال زياد در بزرگسالی هم پرخاشگر نخواهند بود.

بعضی از مطالعات نشان می دهد که ثبات پرخاشگری دخترها در طول زمان کمتر از پسرها ست و چند تحقيق ديگر نشان داده است که دخترها و پسرها از اين لحاظ تفاوتی ندارند. البته کودکان به هنگامی که با وقايع تنش زا مثل جدايی پدر و مادر يا به دنيا آمدن کودکی جديد رو به رو می شوند بيشتر پرخاشگر می شوند، ولی پرخاشگری شديد که بيش از چند ماه به طول انجامد غالباً حاکی از تداوم داشتن اين الگوی رفتار است. پرخاشگری در حد معمول کمتر جای نگرانی دارد. به خصوص در سال های پيش از مدرسه شايد اين اندازه پرخاشگری صرفاً نشان دهنده اين باشد که کودک می خواهد انواع مختلف کنش متقابل اجتماعی را داشته باشد.

هیچ کس بهتر از خود شما کودکتان و علایق او را نمی شناسد بنابراین بهتر است از این شناخت جامع برای پیشگیری از دعواهای بیهوده و بحث های تکراری استفاده کنید. اگر او دوست دارد هر روز صبح موقعی که آماده رفتن به سرکار می شوید کابینت های آشپزخانه را بیرون بریزد و این کار او شما را تا مرز جنون پیش می برد برای کابینت ها قفل تهیه کنید.

اگر عاشق بازی کردن با دستگاه DVD منزل است آن را در جای بلند و یا دور از دسترس قرار دهید. از دسترس خارج کردن وسایل خطرآفرین یا باارزش منزل جلوی بسیاری از دعواها و جروبحث های خانوادگی را می گیرد. همچنین به یاد داشته باشید که یک مادر بچه دار باید همه چیز را از قبل برنامه ریزی کند حتی یک خرید ساده را. اگر کودکتان صبح ها سرحال و پرانرژی است و بعد از ناهار کسل و بهانه گیر، رفتن به خرید یا دکتر را برای مواقع پرحوصله او کنار بگذارید.

او را برای تجربه های جدید (مثل رفتن به جایی که تا به حال نرفته اید) از قبل آماده کنید و به او توضیح دهید از او انتظار دارید چطور رفتار کنید. همچنین او را برای تغییر برنامه آماده کنید. به عنوان مثال: «تا چند دقیقه بعد باید اسباب بازی هایمان را جمع کنیم و به خانه برگردیم.»

حس پیش آگاهی از وقوع یک عمل و یا پیش بینی کودک را آماده تر کرده و به او احساس امنیت بیشتر می دهد و در نتیجه از بسیاری از دعواها و رفتارها می کاهد.