همه‌ی آدم‌ها در سنین مختلف، چیزهای متفاوتی یاد می‌گیرند، مهم این است که ما به عنوان والدین بتوانیم رفتارهای خود را در برابر آموزه‌های فرزندان کنترل کنیم و به او یاد دهیم که چطور رفتار و کلامش را کنترل کند.

بچه‌ها هر چیز جدیدی را که یاد می‌گیرند، برایشان جذاب و جالب است و سعی می‌کنند که آن را مدام تکرار کنند و حتی سعی می‌کنند واکنش دیگران را ببینند یا اینکه کنجکاو می‌شوند ببینند با انجام این کار، بعداً چه اتفاقی می‌افتد. تکرار رفتارهای بد بچه به واکنش شما بستگی دارد. برخی والدین، طوری برخورد می‌کنند که انگار تا حالا چنین حرف‌ها و رفتارهایی را در عمرشان نشنیده و ندیده‌اند و کنترل رفتار خود را از دست می‌دهند و بسیار عصبانی می‌شوند، در حالی که بچه‌ها با دیدن واکنش تند والدین، برعکس بیشتر مشتاق می‌شوند که آن حرف‌های بد را تکرار کنند.

اگربه طور اتفاقی،‌ کودکتان واژه ناشایستی را به کار برد، سعی کنید به بد زبانی او، بی توجهی نشان دهید. وانمود کنید که آن را هرگز نشنیده اید، بنابراین هرگونه تأثیر آن را بر خودتان از بین برده و بازی او را به یک بازی یک نفره تبدیل کنید، چیزی که اصلاً برای کودکان جالب نیست.

دلیل بد دهانی کودک را باید در محیط اطراف جستجو کرد و در برخورد با این موضوع عاقلانه رفتار کرد. گاهی علت بدزبانی، وجود دوستانی است که او در تعاملات روزانه اش با  آنها صحبت می کند و اوقات خود را سپری می کند. به نوعی دیدن یک رفتار قبح آن را از بین می برد و کودک تصور می کند، رفتار دوستانش عادی است.

در مواردی دیده می شود والدین برای تفریح خودشان،به دلیل طرز بیان کودک می خواهند که دوباره تکرار کند. لازم است از همان لحظه با آرامش از این کار جلوگیری شود. به بیان دیگر بد زبانی با کمی توجه تبدیل به عادت می شود. بهتر است برای واژه‌های زشت یک معادل مودبانه و جایگزین بیابید و به رفتارهای نامنسب او نخندید.

باید به او توضیح دهید که وقتی به کسی فحش می‌دهد، چه احساس بدی در او ایجاد می‌کند و باعث دلخور شدن و ناراحتی دیگران می‌شود. در ضمن به او بگویید که من می‌فهمم که تو در این لحظه خیلی عصبانی شدی، چون اغلب بچه‌ها وقتی عصبانی می‌شوند فحش می‌دهند، اما باید به او یاد دهیم که به جای فحش دادن، احساس ناراحتی‌اش را بیان کند. مثلاً وقتی دوستش اسباب بازی‌اش را برداشت به جای اینکه به او فحش بدهد، بگوید «من از اینکه اسباب بازی‌ام را برداشتی ناراحتم، لطفاً آن را پس بده».

روش هاي سختگيرانه والدين، رفتارهاي پرخاشگرانه به خصوص ناسزاگويی کودک را افزايش مي دهد، تغيير شيوه هاي تعامل با کودک از تثبيت اين رفتار جلوگيري مي کند. والدين بايد به طور کلی ناسزاگويی را ترک کنند همچنين به کودک توضيح دهند که رفتار قبلي آن ها صحيح نبوده است.