حرکت مردم به سوی ماهواره روز افزون است و همه روزه شاهد رشد سرسام آور این رسانه در زندگی خود و یا اطرافیانمان هستیم. در این بازار داغ همه گیر شدن ماهواره شاید این سؤال برای خیلی از افراد پیش آید که «چرا ماهواره نبینیم؟»، « چرا نباید ماهواره دید؟» و … دلایل این امر را می توان در دو دسته  کلی مطرح نمود:

1. فرهنگی

مسئله استفاده از شبکه های ماهواره ای آنجا نمود بیشتری پیدا می کند که خانواده های تازه تشکیل شده بیش از خانواده های با سابقه تر به آن گرایش نشان می دهند. این امر از آن جهت برای فرهنگ آینده کشور خطرناک تر است که خانواده های تازه تشکیل شده هنوز فرزندی ندارند و یا فرزندان آنها در دوره کودکی به سر می برند.

از لحاظ فرهنگی هر کودکی خوب و بد، زشت و زیبا و تمامی ارزشها را از والدین خود می آموزد. هر آنچه که پدر و مادران را مناسب بدانند او هم خواهد دانست و این ارزشها اگر در کودکی بر روح او تثبیت شوند تا انتهای زندگی همراه او خواهند بود. کودکی را در نظر بگیرید که والدینش با اشتهای تمام در حال دیدن برنامه های ماهواره هستند. آیا کودک چنین برنامه ها و رفتارهای انها را مطابق ارزش نخواهد دانست؟

بسیار ی از کودکان جدید به جای دانستن ارزش علم، راستگویی و درستی و به جای شناخت خدا و پیامبر و قهرمانهای ملی، رقاصه ها و خوانندگان غربی و ایرانی را می شناسند و رفتار آنها را الگوی خود قرار می دهند چرا که اگر اینها بد باشند پدر و مادر با چشمانی باز و در بهترین اوقات خود آنها را به تماشا نمی نشینند.

اگر به فرهنگ فعلی خود علاقه داریم، آیا نباید نگران باشیم که آینده کشورمان در دست چنین کودکانی خواهد بود؟

2. مذهبی

بسیاری از مردم دیدن شبکه های ماهواره ای را در تعارض با مذهب و فرهنگ اسلامی و ایرانی نمی دانند که دلیل این امر را می بایست در کم کاری علمای حوزه و اندیشمندان مذهبی در دانشگاها جستجو کرد. اگر بسیاری از افراد بدانند که طبق نص صریح آیات 30 و 31 سوره نور آنها از دیدن اندام نامحرمان بر حذر داشته شده اند و دیدن اکثر برنامه های ماهواره نیز مصداق همین آیه هستند آنگاه کمی هوشیارانه تر عمل نمی کنند؟

در این حالت فرد یا معتقد به قرآن است یا نیست! اگر معتقد نباشد که حرفی نیست اما اگر اعتقاد دارد چگونه این تناقض را حل می کند؟ آیا اینکه این تناقض رفتاری برای بسیاری از مردم مشهود نیست، نتیجه کم کاری صدا و سیما، حوزویان و دانشگاهیان مذهبی نبوده است؟

مردم مسلمان و مومن به قرآن چگونه به خبرهای شبکه های ماهواره ای اعتماد می کنند و آنها را اصل می شمارند درحالی که  مطابق آیه 6 سوره حجرات نباید به خبر فاسقان اعتماد کرد؟ مگر معنی فاسق کسی نیست که آشکارا گناه کرده و به آن افتخار می کند؟ مگر ماهواره ها آشکارا گناه را تبلیغ نکرده و نشان نمی دهند؟

آیا مجریان آنها به غیر مذهبی بودن خود افتخار نداشته و آن را تبلیغ نمی کنند؟ چگونه می شود چنین افرادی صد در صد راستگو باشد که بتوان کامل به آنها اعتماد کرده و مطابق خواسته آن عمل نمود؟ آیا هدف یک مروج بی دینی می تواند خیر و راستی برای یک مسلمان  باشد که رفتارهای آن مانند خبرهایش در این جهت باشند؟

بدیهی است تمام کسانی که جذب ماهواره شده اند افراد غیر مذهبی و سکولار (بی دین) نیستند. بسیاری از این افراد به دلیل کم کاری صدا و سیما، حوزویان و دانشگاهیان مذهبی جذب ماهواره شده و می شوند.

می توان به گونه ای عمل کرد تا افراد یا کمتر جذب ماهواره شوند و یا در صورت جذب و به صورت آگاهانه از برنامه های سازنده آن استفاده کنند. برخوردهای فیزیکی جهت پاک کردن صورت مسئله هیچ گاه جواب نداده و نمی دهد. اگر باز هم دست روی دست گذاشته و یا به راههای فیزیکی مانند جهت جمع آوری دیش ها فکر شود فرهنگ و دیانت مردم این سرزمین به مرور و تدریجا به زوال رفته و دچار استهلاک خواهد شد. حتی مردمی هم که از ماهواره استفاده نمی کنند به خاطر هم زیستی با مردم تغییر یافته به وسیله ماهواره در لایه بعدی دچار استهلاک خواهند شد. اگر کوتاهی کنیم ممکن است بلایی که بر سر آندلس (اسپانیا) مسلمان آمد روزی بر سر دین و فرهنگ ایرانی بیاید.

• کمی بیندیشیم و به فکر راه چاره برای زندگی خودمان و فرزندانمان باشیم!!