والدین، مربیان و همه کسانی که به نوعی با کودک و نوجوان سروکار دارند، برای کار و زندگی و رابطه با کودک یا نوجوان به اموری برمی خورند که نیاز به تصمیم گیری دارد. طبیعی است که بزرگترها اگر به نقش و اهمیت مشورت یا کوچکترها پی نبرده  باشند، نمی توانند به راحتی برای آنها تصمیم بگیرند.

مشورت باید با توجه به سن فرزند، میزان تجربه و اطلاعات او صورت گیرد. یعنی اموری که مربوط به او نیست و یا او اطلاعات لازم را برای اظهار نظر درباره اش ندارد، با او در میان نگذارید. در اصولی که به آن باور دارید و نمی توانید تغییری در عقیده خود بدهید مشورت نکنید.

خود را آماده پذیرش نظر فرزندتان بکنید. پس به جای نظرخواهی به طور مطلق، او را در برابر دو امر مساوی قرار دهید تا یکی را انتخاب کند. مثلاً نپرسید «به نظر تو در تعطیلات چه کار کنیم؟» بلکه دو کار را که می توانید (در تعطیلات انجام دهید مطرح کنید و از او بخواهید یکی را انتخاب کند.)

در مشورت با فرزند به او کمک کنید تا یاد بگیرد جوانب مختلف یک موضوع را بسنجد بعد تصمیم بگیرد. به فرزند کمک کنید تا درک کند که نظر مشورتی دادن به منزله ی نظر نهایی نیست. توجه به خواسته ها و اندیشه هاى فرزندان نوجوان امرى لازم و ضرورى براى پدر و مادر مى باشد.

امام حسن مجتبى علیه السلام ضمن توصیه به این كار ستوده، در موارد مختلف با فرزندانش مشورت می کردند و به این طریق شخصیت آنان را پرورش داده و عزت نفس را در وجود آنان تقویت مى فرمودند. روزى مردی به عنوان خواستگار به منزل آن حضرت آمد، حضرت امام حسن مجتبى علیه السلام به او فرمود: ما قومى هستیم كه بدون نظر خواهى و مشورت با دختران، آنان را شوهر نمى دهیم .( حیاة الامام حسن علیه السلام ، ج 1، ص 329)