کاهش رفتارهای تهاجمی!؟

رفتارهای تهاجمی یا پرخاشگرانه از شایعترین اختلالات رفتاری انسان است. براساس بررسی‌های انجام شده، درصد زیادی از مشکلات رفتاری کودکان تحت عناوین مختلف به پرخاشگری مربوط می‌شود. وجود نظریات متنوع در این مورد حاکی از پیچیدگی موضوع است. از نظر علمی باید گفت پرخاشگری یک کشش و یا یک گرایش درفرد است که به صورت […]

رفتارهای تهاجمی یا پرخاشگرانه از شایعترین اختلالات رفتاری انسان است. براساس بررسی‌های انجام شده، درصد زیادی از مشکلات رفتاری کودکان تحت عناوین مختلف به پرخاشگری مربوط می‌شود. وجود نظریات متنوع در این مورد حاکی از پیچیدگی موضوع است. از نظر علمی باید گفت پرخاشگری یک کشش و یا یک گرایش درفرد است که به صورت زدن، کشتن و ویران کردن خود را نشان می‌دهد.

 

راه های پيشنهادی زیر جهت رفع يا كاهش پرخاشگری در كودكان و نوجوانان (راه كارهای مداخله ای) است:

1) والدين در تربيت كودكان تضاد نداشته باشند.

2) از تنبيه بدنی خودداری شود. (از اعمالی مانند محروم كردن كودكان از فعاليت های اجتماعی برای مدتی

كوتاه، استفاده شود.)

 3) محدوديت هايی براي كنترل پرخاشگری وضع كنيم و آن ها را به اطلاع كودک برسانيم.

4) رفتاری را كه مغاير با رفتار پرخاشگرانه است تقويت نمایيم و سعی كنيم رفتارهای مثبت را از طريق تقويت به كودک بياموزيم، رفتارهايی نظير همكاری، خويشتن داری، مهربانی و… را مي توانيم با روش الگوسازی به كودكان بياموزيم.

5) مدل های پرخاشگرانه را بايد به حداقل برسانيم زيرا كودكانی كه مدل های پرخاشگرانه را به طور مرتب مشاهده می كنند پرخاشگر می شوند. برای جلوگيری از اين مشكل می توان از راهكارهای زير استفاده نمود :

 

الف – ساعتی را كه كودک فيلم های خشونت آميز تلويزيونی می بيند محدود كنيم.

ب – فيلم ها و تصاوير و روزنامه های كودک را به دقت انتخاب كنيم.

ج-  الگوهايی را در اختيار كودک بگذاريم كه غير پرخاشگرانه باشند.

د- همراه با كودک برنامه های تلويزيونی راببينيم و صحنه های پرخاشگرانه آن را تفسير كنيم.

 

6) همدلی را افزايش دهيم. آگاهی كودک را نسبت به رنجی كه بر اثر پرخاشگری او در افراد يا حيوانات به وجود می آيد افزايش دهيم تا از پرخاشگری او كاسته شود.

7) همراه با كودک به مشاهده فيلم هاي تلويزيوني بپردازيم و برنامه ای خشونت آميز را مورد تفسير قرار دهيم.

8) كودكان را از هيجانات عاطفی شان نجات دهيم. مثلا رفتارهای آرام آن ها را از فعاليت های فيزيكی مكرر آن ها ممتاز سازيم. حركات جسمانی خلاق آن ها را مورد تشويق قرار دهيم. (مانند دويدن، توپ بازی، دوچرخه سواری، نويسندگی، موسيقی و هنر) گفتگو می تواند كمک كننده باشد.

9) مباحث گروهی يا خانوادگی را كه تاكيد بر همكاری با ديگران دارد بكار گيريم.

10) همكاری، مسوليت و پيگيری مسائل مورد علاقه و دادن مسئوليت به كودكان را تشويق كنيم. اين عمل آن ها را قادر خواهد ساخت كه طعم موفقيت را بچشند. مانند (پيام رسانی يا بايگانی مطلب) و مسئوليت و تكاليف سنگين به كودک واگذار نكنيم.

11) به كودک توجه شود و بين اعضای خانواده رابطه صميمی برقرار گردد.

12) نقايص كودی بويژه در جمع بيان نگردد.

13) كودک، بازی های خشونت آميز انجام ندهد.

14) به كودک توجه افراطی نشود و هنگام عصبانيت با او جر و بحث نشود.

15) پرخاشگری كودک بايد از همان سالهای اول زندگی كنترل شود تا در سالهای بعد به صورت عادت در نيايد.

16) ناكامی ها و محروميت های كودک تا حد ممكن بر طرف شود.

17) با كودک قراردادی رفتاری ببنديم كه برای رفتارهای مطلوبشان جايزه دريافت كند و نتيجه اعمال مطلوب را نيز ببيند و رفتارهای پسنديده و ناپسند را به طور واضح تشريح كنيم چرا كه كودكی ميل به خشونت، نياز به عشق، توجه، پذيرش، تشويق، صبوری، گوش دادن دارد و ما بايد به او كمک كنيم.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما