متداول ترین نشانه روانی اضطراب، برانگیختگیِ دستگاه عصبی است. علائم اضطراب، عبارت اند از: عرق ریختن، سرعت تپش قلب و تنش در عضلات اسکلتی، و بعضی اوقات به از دست دادن کنترل مثانه و روده، از دست دادن اشتها و افزایش فشار خون نیز منجر می شود. کودکان در زندگی خود نگرانی های زیادی را تجربه میکنند اما آنچه آن ها را از هم متمایز می کند منشا آن است. اختلالات اضطرابی، در بچه‌هایی که حداقل یکی از والدین آن‌ها سابقه‌ای از بیماری افسردگی داشته باشد، دو برابر بچه‌های دیگر می‌باشد.

چهار دسته ی کلی اضطراب به شرح زیر است:

• اضطراب فراگیر:

کودک همیشه نگران است و در همه ی فعالیت ها و موقعیت ها احساس خطر میکند ومنتظر واقعه ای هولناک است.

• اضطراب جدایی:

شایع ترین نوع اضطراب است و مربوط به زمانی میشود که کودک باید از مادر یا مراقب خو جدا شود مثلا به مدرسه برود این کودک در خانه تنها نمیماند، در اتاق تنها نمیخوابد و همراه با ترس و کابوس های شبانه است ، البته این دسته شکایت های جسمانی هم دارند مثلا موقع رفتن به مدرسه میگوید دلم درد میکند.

• اضطراب اجتماعی:

نگرانی و ترس شدید در موقعیت های اجتماعی، نگرانی از قضاوت دیگران و ترس از حضور در جمع این کودکان از اینکه در جمع صحبت کنند هراس دارند.

• اضطراب خاص :

این نوع اضطراب که از آن به فوبیا هم یاد میشود ترس از یک شی یا موقعیت خاص است مثل ترس از ارتفاع و یا ترس از گربه و… است که بسیار شدید و دائما همراه کودک هست.