اولین نکته برای آموختن آداب معاشرت به کودکان این است که شما به‌عنوان پدر یا مادر بپذیرید که این اتفاقی یک‌شبه نیست و به‌تدریج باید در فرزند شما اتفاق بیفتد. بچه‌ها، به‌خصوص اگر کم‌تر از چهار سال داشته باشند، نمی‌توانند یک‌باره، همه آداب را به‌جا بیاورند و شما، با گفتن پی در پی «الان باید چی بگی؟» یا «کلمه جادویی‌مون چی بود؟» و…، بیش‌تر او را گیج و سردرگم می‌کنید.

شاید یاددادن آداب معاشرت به بچه‌ها کار سختی باشد چون گاهی ناچار می‌شوید رفتارهای درست را بارها و  بارها به فرزندتان گوشزد کنید. زمانی که  فرزندتان  آموخت این کار را درست انجام دهد  او را تشویق کنید  بغل کنید و ببوسید و علاوه بر این خودتان با انجام دادن این کارها برای او الگو باشید.

آداب معاشرت به این دلیل به وجود آمده‌اند که مناسبات انسانی را دل‌پذیرتر می‌کند؛ در فردی که با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنید، احساس خوشایندی پدید می‌آورد و رفتار شایسته‌ای را در موقعیت‌های خاصی ارائه می‌دهد. از همه مهم‌تر آنکه رفتار خوب، نشان‌دهندۀ اهمیتی است که برای دیگران قائل هستید.

سعی کنید با الگو قرار دادن خودتان و نشان دادن نقش مهم آداب معاشرت و این‌که آن‌ها چه رفتاری را در پیش گیرند، به کودکتان کمک کنید که رفتار خوبی داشته باشد. سعی کنید که انتظاراتتان را از او واقع‌بینانه کنید و انتظاری متناسب با سن و مرحلۀ رشد او داشته باشید؛ در ضمن، توانایی‌های او را دست‌کم نگیرید.

البته از او بخواهید که به دوست شما لبخند بزند و به او سلام کند، ولی هدف درازمدت شما آن است که به کودک کمک کنید تا با رفتاری خوشایند و شایسته، خودش نیز از ارتباط متقابل با افراد لذت ببرد.

به کودک خود بفهمانید که آداب، بخش مهم و ضروری زندگی است. بهترین کار این است که هرگاه کودک به هر یک از آن‌ها عمل کرد، او را تحسین کنید. در صورت لزوم، در مورد رفتار بد کودک با او صحبت کنید. افراد خوش‌رفتار و مؤدب را به کودک نشان دهید. در مورد کودکان خردسال‌تر از روش‌هایی استفاده کنید تا آدابی که یاد گرفته‌اند را به کار ببندند.

مسوولیت‌های کوچک به فرزندان خود بدهید تا در آینده بتوانند مسئولیت‌پذیر شوند. مسئولیت‌هایی چون؛ آب دادن به گل‌ها، مرتب کردن اتاق خود، شستن جوراب‌های خود، نگهداری از خواهر یا برادر کوچک‌تر، کمک و مشارکت در تمیز کردن خانه، پختن غذاهای ساده، مرتب کردن لباس و …

عفت کلام را به آنها به صورت مستقیم و غیر مستقیم آموزش دهید. آنها باید از بیان و شنیدن بعضی کلمات خجالت بکشند. در برخورد با نزدیکان، اقوام و دوستان، کودکان باید یاد بگیرند با احترام با اشخاص رفتار کرده و پاسخ مودبانه به آنها دهند. در عوض گفتن؛ آره، هان، هوم و… یاد دهید بگویند؛ بله، خیر، حتما، خواهش می‌کنم، متشکرم و…