یکی از مسائلی که در دوران کودکی شاهد آن هستیم، خیال بافی کودکان است.

تمام افراد به گونه‌ای خیال بافی می‌کنند و این خیال بافی در برخی به گونه‌ای است که در زندگی و کار روزمره آن‌ها اختلال ایجاد می‌کند.

ساختن قصر‌های رویایی در خیال وقتی مشکل ساز می‌شود که از آن به عنوان یک مکانیسم دفاعی برای انجام ندادن کار‌های روزمره و وظایف شخصی استفاده شود.

سوال اصلی ما از شما والدین این است که آیا خیال بافی کودک مشکل ساز است؟ والدین گرامی باید از خود بپرسید که آیا فرزندتان در عملکرد خود موفق هستند و کار‌های خود را با توجه به دوره‌ سنی که در آن به سر می‌برند به طور مطلوب انجام می‌دهند؟

اگر چنین است، خیال بافی او خللی در عملکرد او ایجاد نخواهد کرد، اما در صورتی که این خیال بافی او را به طور قابل توجهی از زندگی واقعی دور کند؛ باید بررسی‌های هر چه بیشتری در این مورد انجام شود.

دلایل متعددی وجود دارد که باعث ترجیح خیال بافی بیش از حد کودکان و موجب می‌شود تا آن‌ها دنیای ساختگی خود را بیشتر دوست بدارند.

خیال بافی و فرورفتن در رویا می‌تواند یکی از نشانه‌های حمله صرع کوچک باشد، در صورتی که کودک بیش از حد معمول به یک نقطه خیره می‌شود و نسبت به اتفاقات اطراف بی توجه می‌شود، کودک را نزدیک پزشک ببرید تا از نبود مشکل پزشکی اطمینان یابید.

این امکان وجود دارد که کودک در صورت مواجهه با مشکل عاطفی و هیجانی به خیال پردازی بپردازند .در این صورت باید محتوای این خیال پردازی‌ها جستجو شود، مثلا این امکان وجود دارد که کودکی با مشاهده ضرب و شتم والدین از نزدیک به خیال پردازی‌هایی با محتوای آسیب جسمانی والدین روی بیاورند.

بنابراین می‌توان دریافت که چه مسأله‌ای کودک را آزار داده است و یا آزار می‌دهد.

خیال بافی می‌تواند راهی برای فرار از دنیای واقعی باشد و خیال پردازی می‌تواند کاملا طبیعی باشد، اما وقتی کودک دنیای خیالی خود را به دنیای واقعی پیرامونش ترجیح داد، زمان آن است که به مسأله توجه بیشتری کنید.