حرف‌های (ه، ح)، (ض، ز ذ، ظ)، (ث، س، ص)، (ق، غ)، (ت، ط)، (ع، ا) در الفبای فارسی از لحاظ آوایی شبیه هم تلفظ می‌شوند.

ضعف در حافظۀ دیداری به این معناست که کودکان کلمات را درست می‌شنود، اما هنگام دیکته نوشتن، از شکل‌های دیگر همان حرف استفاده می‌کنند، یعنی کلمه از لحاظ آوایی درست است، اما املای آن نادرست است.

اگر کودکی حافظۀ دیداریِ ضعیفی داشته باشد، هنگام املا نویسی، املای فارسی این حروف را جابجا می‌نویسد، مثلاً حوله را هوله می‌نویسد، مهتاب را محتاب، صنم را سنم، سطل را ستل و غیره می‌نویسد.

اگر حافظۀ دیداری شخصی پرورش نیافته باشد، آن فرد نمی‌تواند از ظرفیت کامل حافظۀ دیداری خود استفاده کند و فقط با تمرین کردن است که می‌تواند با یک بار نگاه کردن به اطراف، همه جزئیات را به خاطر بسپارد.

اگر این ضعف در کودکان درمان نشود، آن‌ها در سال‌های بعد هم همین مشکل را خواهند داشت، اگر غلط‌های املایی کودکان از این نوع باشد، می‌توان با تمرین‌های مناسب، به تقویت حافظۀ دیداری بپردازیم.

برخی از والدین و معلمان کودکان را وادار می‌کنند از روی کلماتی که اشتباه نوشته‌اند، چند بار بنویسند. این کار در طولانی مدت نتیجه‌ای نخواهد داشت و فقط به طور موقت به درست نویسی آن‌ها کمک می‌کند.

این کار به تقویت حافظۀ دیداری کودک کمکی نکرده است و حافظه در زندگی روزمرۀ کودکان از اهمیت بالایی برخوردار است و برای تقویت این نوع حافظه در کودک، احتیاج به ابزار و تمرین‌های پیچیده‌ای نداریم، تنها لازم است در طول روز در هنگام بازی با کودک از تمرین‌های خاصی استفاده کنیم.

این تمرین‌ها را می‌توان با کودکانی که حافظۀ دیداری خوبی دارند هم انجام داد تا مهارت‌های آن‌ها افزایش پیدا کند، بنابراین تا پیش از ورود به مدرسه و در دوره پیش دبستانی لازم است که حافظه دیداری کودکان فعال‌تر شود و رشد کنند.