مغز کودک افکار منفی را درک نمی‌کند، لذا والدین به جای استفاده از جملاتی مانند «جیغ نزن»، باید از جملاتی مانند «آرام‌تر حرف بزن» استفاده کنید.

به جای تأکید روی کار‌های اشتباه کودک، کار خوب را آموزش دهیم، همچنین کار‌های خوب را با لذت گره بزنیم تا در آن‌ها نهادینه شود.

زمانی که به کودک جایزه می‌دهیم، هورمون دوپامین که هورمون مربوط به شادی است، ترشح می‌شود. لذا با این روش کار خوب در کودک نهادینه و شرطی می‌شود.

باید به کودکان آموزش دهیم که از اشتباهات خود درس بگیرند و فرار نکند و اگر مرتکب خطایی شدند، بر سر آن‌ها داد نزنیم و تنبیه نکنیم، بلکه باید به فرزندانمان بخشندگی و مهربانی را یاد دهیم و اجازه دهیم اشتباهات خود را جبران کنند.

گاهی اوقات فرزندانمان در مقابل اشتباهاتی که انجام می‌دهند از جملاتی مانند «مامان منو بخشیدی» استفاده می‌کنند. یادمان باشد کودک خود را مطمئن کنیم که او را بخشیدیم و از گفتن جملاتی مانند «نبخشیدمت» خودداری کنیم. کودکان ما با این کلمات تنبیه نمی‌شوند، بلکه احساس گناه و سرزنش در آن‌ها ایجاد می‌شود و از آنجایی که نمی‌دانند با این احساس گناه چگونه برخورد کنند، دست به بازی می‌زنند.

اشتباهات کودک خود را گردن دیگران نیندازیم، مثلاً از به کار بردن جملاتی مانند «بچه من نبوده، کار بچه‌ همسایه بوده» و «شیطان گولش زده» بپرهیزیم، چراکه با این کار به کودک آموزش می‌دهیم مسئولیت کار خود را بپذیرد و دروغگویی و مخفی کاری را یاد گیرد و با این کار تمرکز روی کار اشتباه کودک صورت نخواهد گرفت.

والدین معمولاً به دو دلیل از کودک خود ناراحت می‌شوند. مثلا زمانی که احساس می‌کنند کودکشان بی احترامی کرده‌ یا انتظارات آن‌ها را برآورده نکرده است. اگر والدین به این نتیجه برسند رفتار فرزند آن‌ها بی احترامی نیست و حاصل رشد مغز و محدودیت‌های محیطی و فیزیکی مانند گرسنگی و خستگی و همچنین ناتوانی کودک در کنترل هیجانات است، کمتر عصبانی می‌شوند.

باید میزان انتظارات خود را از فرزندانمان پایین بیاوریم، چراکه باعث می‌شود کمتر از آن‌ها ناراحت شویم.

اشتباهات فرزندان خود را یک فرصت بدانیم و اجازه جبران و به آن‌ها یاد دهیم از اشتباهات خود نترسند و اگر کار نادرستی انجام دادند دیگر دچار وحشت و اضطراب نشوند، چرا که اگر در کودکی این کار را انجام ندهیم، در بزرگسالی شاهد فردی هستیم که از ترس شکست خیلی از فرصت‌ها را از دست داده و یا با هر شکستی می‌شکند.

به کودک خود حق انتخاب دهیم و در انجام کار‌ها از او کمک بخواهیم تا روحیه همکاری را یاد بگیرد. همچنین باید انتظارات خود را در حد سن کودک تبدیل کنیم و شادی کودک خود را فدای نظم و انضباط نکنیم.