دوران نوجوانی، دوره کودکی را به بزرگسالی وصل می‌کند، این اتصال دوره کودکی به نوجوانی دوره هیجان کامل نام دارد. این زمان دوره بی‌مسئولیتی کودکان است که آن‌ها را به بزرگسالی انتقال می‌دهد و در این زمان صاحب شخصیت و مسئولیت می‌شوند.

برخی اوقات نوجوانان ادای یک کودک و در برخی از مواقع نیز ادای یک بزرگسال را در می‌آوردند، این دوران، دوره هویت یابی است. نوجوان برای اولین بار است که در این دوره به جستجو در خود می‌پردازد و درگیری او با جسم خود نیز برای اولین بار در این دوران اتفاق می‌افتد.

ایرادهایی که نوجوانان در این دوره از ظاهر، اندام و جسنیت خود می‌گیرند، می‌تواند دلیل این باشد که آن‌ها برای اولین بار با تمام وجود هویت خود را تجربه می‌کنند.

بیش از ۵۰ درصد از اختلالات کم رویی در کودکان به خانواده آنان برمی‌گردد، خانواده‌هایی که شرایط مناسبی برای شکل گیری شخصیت فرزند خود مهیا نمی‌کنند و اصول مناسبی را برای تربیت او مد نظر قرار نمی‌دهند، باعث کم رویی نوجوان خود می‌شوند.

تشویق دانش آموزان آرام و منزوی به عنوان یک شاگرد منضبط توسط معلمان و مدیران یک رفتار منفی به حساب می‌آید، معلمان و مدیران باید دانش آموزان فعالی که دائم در تکاپو هستند را تشویق کنند.

یکی از علل دوری نوجوانان از جمع، ترس از مسخره شدن و صحبت کردن است، به همین دلیل نوجوانان این جرأت را به خود نمی‌دهند که در جمع صحبت و خود را مطرح کنند و این یکی از ریشه‌های انزوا در دوره نوجوانی است.

راهکارهای زیادی برای تقویت مهارت اجتماعی و ارتباطی در نوجوانان وجود دارد، به طور مثال هنگامی که افراد خانواده دور هم جمع می‌شوند و در رابطه با موضوعی خاص مشارکت دارند، بهتر است نظر نوجوان را هم جویا شوند.