دنیای امروز ما پر از رویداد‌های غیرقابل پیش‌بینی و دشوار است مانند مرگ عزیزان، بلایای طبیعی، بیماری‌ها و سایر رویداد‌های استرس‌آور زندگی اجتناب‌ناپذیرند.

ما نمی‌توانیم جلوی این اتفاقات بد را بگیریم و نمی‌توانیم همیشه کنار کودکانمان باشیم و در برابر هر اتفاقی از آن‌ها حمایت کنیم، اما می‌توانیم آن‌ها را به مهارتی مجهز کنیم که به آن‌ها کمک می‌کند بتوانند به خوبی با عوامل استرس زا مقابله کنند و این رویداد‌ها را پشت سر بگذارند.

این مهارت، مهارت تاب‌آوری است، تاب‌آوری توانایی افراد برای مدیریت سالم هیجانات خود است و به این مسأله می‎‌پردازد که فرد علیرغم قرار گفتن در معرض عوامل استرس‌زا می‌تواند توان اجتماعی خود را بهبود بدهد و بر مشکلات غلبه کند و به موفقیت برسد.

توانایی کودکانمان را برای مقابله با فراز و نشیب‌های زندگی و سربلند بیرون آمدن از چالش‌های زندگی در طول دوران کودکی افزایش دهیم، پرورش تاب‌آوری در کودکان نه تنها به آن‌ها برای مقابله با دشواری‌های زندگی روزمره کمک می‌کند بلکه مهارت‌ها و عاداتی را در آن‌ها رشد می‌دهد که باعث می‌شوند اگر بعد‌ها در طول دوران نوجوانی و بزرگسالی نیز با سختی و چالشی مواجهه شدند، بتوانند بر آن غلبه کنند.

او با تاکید براینکه کودکان تاب‌آور بهتر می‌توانند استرس‌های زندگی را مدیریت کنند، استرس یک عامل خطر برای سلامت روان است و بودن در معرض استرس دائمی زمینه را برای ایجاد اضطراب و افسردگی در آن‌ها مهیا می‌کند.

روابط با کیفیت برای ایجاد تاب‌آوری در کودکان بسیار مهم هستند، والدین می‌توانند با کمک به کودکتان برای برقراری روابط رضایت‌بخش با کودکان دیگر و بزرگسالانی که در زندگی‌شان هستند، تاب‌آوری را در آن‌ها رشد دهید همچنین زمانی را برای بازی و تعامل با کودکتان اختصاص دهید تا روابط خود را نیز با او تقویت کنید و به کودکتان مهارت‌های اجتماعی، دوست یابی و همدلی با دیگران را در قالب بازی، داستان و نمایش آموزش دهید.

استقلال و مسئولیت داشتن به رشد تاب‌آوری در کودکان کمک می‌کند، به کودکتان مطابق با سنش مسئولیت دهید و او را برای انجام درست مسئولیت‌هایش تشویق کنید و به کودکتان سرویس بیش از حد ندهید و اجازه دهید تا آنجا که می‌تواند در انجام کارهایش استقلال داشته باشد همچنین حمایت افراطی از کودکان آنان را ضعیف و شکننده خواهد کرد.

یک مهارت اساسی که به رشد تاب‌آوری در کودکان کمک می‌کند، حل مسئله است و از همان دوره کودکی، وقتی کودکتان با مشکلات حتی جزئی مواجه می‌شود، به جای اینکه سریع مشکل را برای او حل کنید، سعی کنید با او گفتگو کنید و از او بخواهید در مورد روش‌های حل مسئله‌ای که به ذهنش می‌رسد، صحبت کند.

تاب‎آور بودن به این معنا نیست که کودکانمان هیجانات منفی و ناخوشایند را تجربه نکنند، بلکه تاب‌آوری به مدیریت هیجانات و پاسخ به آن‌ها به روشی سالم مربوط است، فراموش نکنید که کودکان ما باید هیجانات مختلف را تجربه کنند، اما باید روش درست و سالم مدیریت کردن آن‌ها را هم یاد بگیرند.

گام اول در مدیریت هیجانات، شناخت آنهاست، از کودکی سعی کنید هیجانات کودکتان را برایش نام ببرید زمانی که کتابی برای کودکتان می‌خوانید یا به همراه او کارتونی تماشا می‌کنید، به هیجانات مختلفی که شخصیت‌های داستان یا کارتون تجربه می‌کنند اشاره کنید و آن‌ها را نام ببرید. کودکتان را تشویق کنید تا درباره هیجاناتش صحبت کند و صبورانه و حمایت‌گرانه به او گوش دهید.

زمانی که ما همواره مداخله می‌کنیم و کودکمان را از مشکلاتی که خودش می‌تواند از پسشان برآید، نجات می‌دهیم، فرصت یادگیری مقابله با شرایط دشوار را از او می‌گیریم و اجازه نمی‌دهیم که بفهمند، شکست خوردن پایان همه چیز نیست و اینکه می‌توانند خودشان شرایط سخت پیش‌آمده را مدیریت کنند، کودکان زمانی می‌فهمند که از پس انجام کاری بر می‌آیند که آن کار را انجام دهند.