اگر تصمیم گرفته‌اید که اتاق خواب کودک را از خود جدا کنید اما کودکتان به بستر شما عادت دارد، اولین قدم جداسازی تدریجی کودک از خودتان است. 

* مرحله اول در این مرحله با کودک به اتاقش می‌روید مدتی با هم در اتاقش می‌خوابید. 

‍ * مرحله دوم

ایجاد فاصله کم با مادر است مثلا

 – یک عروسک نرم که بچه دوست دارد برایش تهیه کنید – یکی از لباس‌های مادر که بدون عطر پوشیده را تن عروسک کنید تا بوی مادر بدهد- حالا عروسک را وسط مادر و کودک بگذارید و مادر به مدت یک هفته با فاصله از کودک بخوابد.مراقب باشید برای کودکان زیر دو سال از عروسک در تخت استفاده نکنید. 

* مرحله سوم

 کودک و عروسک روی تخت می‌خوابند و مادر روی زمین می‌خوابد. این مرحله هم کمی طول می‌کشد. دقت کنید مراحل جدایی تدریجی و در طول زمان است تا کودک به شرایط جدید عادت کند.

 ‍ * مرحله چهارم

مادر رختخواب خود را پایین در می‌اندازد و کنار در می‌خوابد

  * مرحله پنجم

مادر یک متر بیرون اتاق  می‌خوابد. برای اینکه اتاق خواب کودک را جدا کنید فراموش نکنید که این کار کمی زمان‌بر است و باید حوصله به خرج بدهید. مخصوصا اگر کودک به شما وابستگی زیادی دارد. پس صبور باشید و این نکته فراموشتان نشود که جدا کردن محل خواب کودک از والدین زمان‌بر خواهد بود.

چند راهکار

– کودکان از راه بازی می‌توانند به استعدادها، توانایی‌ها، نقاط مثبت و منفی خود پی ببرند و با شناخت ویژگی‌های خود شخصیتشان را تحکیم بخشند. کودکان معمولاً علاقه‌مندند در جریان بازی نقش بزرگسالان را ایفا کنند و بازی کردن برخی نقش‌ها باعث می‌شود تا کودک در واقعیت ارتباط بهتری با آن‌ها برقرار کند. تنهایی خوابیدن ازجمله نقش‌هایی است که می‌توانید با فرزندتان بازی کنید و جریان بازی را به‌گونه‌ای پیش ببرید که نقش اصلی بازی، با شجاعت و به میل خود حاضر به تنها خوابیدن بوده و خوابیدن به‌تنهایی یک قسمت از بزرگ شدن است.
– برخی کودکان التماس می‌کنند تا پیش والدینشان بخوابند و یا گاهی شب‌ها از اتاقشان نزد والدینشان می‌روند، در این صورت لازم است قاطعیت به خرج دهید و هرگز اجازه ندهید کودکتان پیش شما بخوابد. با او به اتاقش بروید و با نشستن در کنارش به او کمک کنید تا بخوابد.
– برخی از والدین زمانی که کودک کاراشتباهی انجام می‌دهد، از تنهایی خوابیدن به‌عنوان تنبیه استفاده می‌کنند. این کار باعث می‌شود تا کودک علاوه بر اضطراب جدایی و ترس از تنها خوابیدن، دچار اختلال خواب شود و مفهوم نادرستی از خواب در ذهن او باقی بماند.

– برخی محرک‌ها مانند شکلات، نوشیدنی‌های کافئین دار، استفاده از تلویزیون و موبایل، خواب کودکان را مختل می‌کند. کودکان در حالت ایده‌آل حداقل باید یک ساعت قبل خواب از محرک‌ها دور باشند زیرا استفاده از این عوامل تهدیدکننده به‌خصوص تماشای بعضی برنامه‌ها و فیلم‌ها که برای سن کودک مناسب نیست باعث می‌شود تا کودکان هنگام خواب دچار نگرانی و پریشانی شوند؛ بنابراین والدین باید نسبت به دور کردن این عوامل تهدیدکننده هوشیار بوده و سپس از فرزندانشان انتظار جدا خوابیدن را داشته باشند.
– اتاق کودک را با وسایل تزیینی مثل عکس، پوستر، ستاره و… جذاب و لذت‌بخش کنید زیرا این وسایل باعث تمرکز کودکان به موارد مثبت می‌شود و اضطراب جدایی را در آن‌ها کاهش می‌دهد.