عده ای از مردم، رسانه هایی از جمله سینما و تلویزیون و ماهواره را مسئول سقوط اخلاقیات، فرهنگ و در کل همه چیز می دانند، ولی آیا علت حقیقی این سقوط تنها رسانه ها می باشند؟

عادت تماشاگری
در حال حاضر همه خانواده ها دارای حداقل یک دستگاه تلویزیون هستند. مطالعات نشان می دهد که کودکان ۲ تا ۱۱ ساله به طور متوسط ۲۳ ساعت در هفته را صرف تماشای تلویزیون می کنند. کودکان سالیانه ده هزار قتل، جنایت، تجاوز و هتک ناموس، بیست هزار آگهی تجارتی، پانزده هزار مسایل جنسی که تنها ۱۷۵ مورد آن ها مربوط به جلوگیری از بارداری است در رسانه ها تماشا می کنند. سوال اصلی این است که این همه تماشای تلویزیون چه تاثیری بر کودکان و بر رشد و روابط آن ها خواهد داشت؟

پرستار بچه الکترونیکی
ما فرزندمان را هفته ای بیست و سه ساعت به دست پرستار بچه الکترونیکی به نام تلویزیون می سپاریم، این پرستار بچه به فرزند ما می آموزد که برای حل مشکلات در زندگی از زور و خشونت استفاده شود، می آموزد که آمیزش جنسی بدون عشق بسیار مهیج بوده و عواقب ناخوشایندی هم ندارد. همچنین داشتن آخرین مدل ماشین نشانه خوشبختی و موفقیت است. خیلی از والدین از تاثیر رسانه ها بر روی فرزندانشان نگران هستند ولی رسانه آن چنان قدرتی دارد که مقابله با آن بسیار سخت است و سانسور کردن آن مستلزم صرف وقت زیاد و سعی خیلی زیادتر است. شنیدن موسیقی بسیار مفرح و لذت بخش است اما چگونه می توان کودک را از شنیدن اشعار موهن و مستهجن باز داشت؟ آیا می توان دستگاه تلویزیون و سایر وسایل را دور انداخت و یا به طور دایم مراقب کودکان بود؟ رسانه به دنبال جلب توجه مردم است. هر چقدر توجه مردم را بیشتر جلب نماید پول بیشتری از آگهی های تجارتی کسب خواهد کرد. پس تلویزیون وسیله ای برای آموزش، تهذیب اخلاق و تفریح و سرگرمی نمی باشد.

تاثیر تلویزیون بر کودکان
خشونت و پرخاشگری یکی از تاثیرات عمده تلویزیون، آموزش رفتارهای پرخاشگرانه در کودکان است. برخی مطالعات نشان می دهد که احتمال تقلید کودکان از مدل های کارتونی خشونت کمتری از مدل های انسانی و واقعی است و در کل تاثیر تصاویر انسانی بیشتر از تصاویر کارتونی است. با این وجود کارتون های خشن نیز آثار منفی دارند. تغییر سریع صحنه ها، جریان فعالیت زیاد بدون توجه به محتوا باعث برانگیختگی حسی ناشی از ارتکاب عمل بدون فکر می شود. برخی از اعمال خشونت آمیز عبارت اند از جنگ، ترور، خیانت، تیراندازی، چاقو کشی، ضرب و جرح، مشت زنی، شکنجه، لگد زدن، خفه کردن، سوزاندن، تجاوز، بی رحمی نسبت به حیوانات، دزدی، حوادث خشونت آمیز و تخریب اموال. کودکان آنچه را می بینند سرمشق قرار می دهند و از آن تقلید می کنند.

عدم تشخیص واقعی و تخیلی بودن تصاویر گاهی کودکان بسیار خردسال تصاویر واقعی از خیالی را تمیز نمی دهند و بر اثر محرک های تهدید کننده مثلا نزدیک شدن گله ای از زنبورها و تغییر شکل های فیزیکی مانند تبدیل انسان به هیولا در هالک شگفت انگیز وحشت زده می شوند. می توان با یاد آوری واقعی نبودن رویدادها تاثیر آن ها را برای کودکان تخفیف داد اما این گونه اطمینان بخشی به کودکان کمتر از هفت سال چندان کمکی نمی کند.
پس بهتر است به جای اینکه فرزندان تان را جهت تماشای تلویزیون یا سایر رسانه ها محدود نمایید، باید به آن ها آموزش دهید تا خودشان صحت درستی آنچه را در رسانه ها تماشا می کنند یا می خوانند و یا می شنوند تشخیص دهند و تفاوت دروغ و خیال پردازی از واقعیت را تشخیص بدهند.

تعامل خانواده تماشای طولانی مدت تلویزیون باعث کاهش تعاملات خانواده، ارتباط اجتماعی و محاورات بین فردی می شود. تعامل در خانواده هایی که بیش از یک دستگاه تلویزیون دارند کاهش می یابد، زیرا والدین چند برنامه متفاوت را در محل های مختلف خانه تماشا می کنند.

هشدار:
سلایق، عادات و نگرش های شما به تلویزیون بر عادات تماشای تلویزیون فرزندتان تاثیر می گذارد. اکثر برنامه های کودکان بدون حضور والدین دیده می شود در حالی که اکثر برنامه های بزرگسالان با حضور کودکان تماشا می گردد.

کاهش زمان تماشای تلویزیون باعث بیشتر شدن زمان بازی کودکان با یکدیگر، افزایش فعالیت های خانواده، طولانی تر شدن وقت غذا و زمان مطالعه و زودتر به رختخواب رفتن کل اعضای خانواده می گردد.