استقلال طلبی یا لجبازی؟!

استقلال طلبی بخشی از فرایند رشد کودک است،ستقلال طلبی گرایشی فطری در کودکان است که با نادیده گرفتن و سرکوب آن آثار مخربی بر شخصیت و رفتار کودک خواهد گذاشت. در مواقعی که والدین لجبازی و استقلال طلبی را تفکیک  نمی کنند و با ممانعت پیاپی سعی در کنترل فرزند خود دارند استقلال طلبی و […]

استقلال طلبی بخشی از فرایند رشد کودک است،ستقلال طلبی گرایشی فطری در کودکان است که با نادیده گرفتن و سرکوب آن آثار مخربی بر شخصیت و رفتار کودک خواهد گذاشت. در مواقعی که والدین لجبازی و استقلال طلبی را تفکیک  نمی کنند و با ممانعت پیاپی سعی در کنترل فرزند خود دارند استقلال طلبی و خودکفایی کودک به یک چالش بزرگ تبدیل می شود.

والدین برای گذر از این مرحله از زندگی فرزندان خود باید تا جایی که امکان دارد مانع از انجام فعالیت های استقلال طلبانه  کودک نشوند و با در اختیار قرار دادن امکانات خلاقیت و هوش هیجانی کودک را به اوج خود برسانند.

برای آموزش و اصلاح رفتار کودکان باید با استفاده از الگوی رفتاری؛ مشاهده عواقب فعالیت های خطرناک را به آن ها  گوشزد کنیم.

کودک باید فرصت کافی برای انجام فعالیت ها را در اختیار داشته  باشد، چنانچه  فرزندان  در مسیر استقلال طلبی، استقلال لازم را نداشته باشند  عزت نفس آن ها کاهش یافته  و در آینده جایگاه لازم را پیدا نمی کنند.

نویسنده این مطلب :

خانم خوش بیانی

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما