دسامبر 1
بازدید : 649
نظرات : بدون دیدگاه
افسردگی ژنتیکی است؟

اَفسردگی مثل اکثر بیماری‌های روانی به آمادگی ژنتیکی بستگی دارد و احتمالا از والدین افسرده به فرزند منتقل شود، اما ژنتیک تنها یک آمادگی زمینه‌ای است و به این معنا نیست که فرد قطعا افسرده می‌شود، بلکه به این معناست که او برای افسرده شدن آمادگی بیشتری دارد. بیشترین وقت هر فردی در میان خانواده […]

اَفسردگی مثل اکثر بیماری‌های روانی به آمادگی ژنتیکی بستگی دارد و احتمالا از والدین افسرده به فرزند منتقل شود، اما ژنتیک تنها یک آمادگی زمینه‌ای است و به این معنا نیست که فرد قطعا افسرده می‌شود، بلکه به این معناست که او برای افسرده شدن آمادگی بیشتری دارد. بیشترین وقت هر فردی در میان خانواده و در ارتباط با اعضای خانواده سپری می‌شود، رفتارهای متقابل آنها باهم، بسیار در ایجاد اَفسردگی مهم است. پس از ازدواج نیز فرد نسبت به تعاملاتش با همسرش حساس می‌شود.

خانواده های افسرده پرو اگر خانواده‌ها توانایی حل مسائل را به شیوه سازگارانه نداشته باشند، ممکن است آسیب‌های جدی به اعضا وارد شود. در مشاوره خانواده با بررسی نوع تعامل میان اعضا خانواده، به شما برای اصلاح تعاملات مخرب کمک می‌کند.

انواع خانواده های افسرده پرور
رفتار برخی خانواده‌ها بستر را برای ابتلا به اَفسردگی اعضا فراهم کرده و این مسئله تمام اعضای خانواده را در بر می‌گیرد و نمی‌توان انگشت اشاره را به سمت عضو خاصی نشانه گرفت. در ادامه به بررسی این نوع خانواده‌ها می‌پردازیم:

خانواده های خشن
خشونت خانگی یک مشکل رایج در خانواده است. هر نوع خشونتی (فیزیکی، اقتصادی یا روانی) نتیجه یکسان دارد. خانواده‌های خشن ممکن است همان ابتدا مشخص نشوند. اما وقتی دقیق‌تر نگاه کنید، متوجه خواهید شد که تنها یک قربانی وجود ندارد و همه مانند سربازان در میدان جنگ هستند.

هر عضو می‌خواهد از طریق تسلط، از خود دفاع کرده و خود را مجددا تایید کند، بنابراین مدام توهین، فریاد و تنش اتفاق می‌افتد. کسانی که مدت‌ها با این نوع خانواده زندگی کرده‌اند، به دلیل مسمومیت از خشم و عصبانیت، به اَفسردگی شدید دچار می‌شوند.

خانواده های کمال گرا

یکی از انواع خانواده های افسرده پرور خانواده کمال گراست. خانواده کمال گرا، با تقاضاها و درخواست‌های فراوان خود مشخص می‌شوند؛ اینکه یک دانش آموز خوب باشید یا یک شغل عالی داشته باشید کافی نیست، بلکه باید بهترین باشید. بهترین همسر، بهترین فرزند، بهترین دانش آموز و بهترین شغل برازنده فرزندان این خانواده‌هاست. البته کمال گرایی به خودی خود چیز بدی نیست، اما درصورتی که خانواده فشار زیادی در این زمینه را بر اعضا تحمیل کند، مشکلات فراوانی به وجود می‌آید.

بین خانواده کمال گرا با خانواده‌هایی که خواهان آینده بهتر برای اعضایشان هستند تفاوت بزرگی وجود دارد. اولی اعضا را مجبور به پیشرفت و دومی آن‌ها را برای تلاش بیشتر ترغیب می‌کنند. خانواده کمال گرا به شما می‌گوید فقط باید پیشرفت کنید، راه آن و ظرفیت شما مهم نیست. اَفسردگی در این خانواده‌ها به دلیل درک نشدن، نادیده گرفته شدن ابعاد روانی و استرس شدید و باور به کامل نبودن ایجاد می‌شود.

خانواده های ناتوان کننده
در حالی که خانواده‌های کمال‌گرا متعهد به بهتر شدن شما هستند، خانواده‌های ناتوان کننده، چوب لای چرخ شما می‌گذارند. در این خانواده‌ها دائم پیام‌های منفی و تحقیر کننده ناشی از اینکه شما خوب نیستید دریافت می‌کنید. خانواده ناتوان کننده شما را مرتب با دیگران مقایسه خواهد کرد و نقاط ضعفتان را به رختان می‌کشد. اعضای خانواده مدام یکدیگر را نادیده می‌گیرند و درباره اینکه از دیگران بی ارزش‌تر هستید، صحبت می‌کنند.

بچه‌هایی که در این خانواده‌ها هستند، احساس بی ارزشی می‌کنند و فکر می‌کنند هیچ کس برای آن‌ها ارزشی قائل نیست. در بزرگسالی، آن‌ها بسیار حسود، سست عنصر و متزلزل می‌شوند؛ نمی‌دانند چگونه عشق بورزند، نمی‌توانند عاشق باشند و احتمالا به سمت روابط مخرب می‌روند. بزرگسالانی که در این نوع خانواده‌ها بزرگ شدند، احساس می‌کنند به عشق و دوست داشتن نیاز دارند، اما نمی‌دانند چگونه آن را از کسی بگیرند و یا به کسی بدهند.
خانواده های افسرده پرور و پدر افسرده

فارغ از موضوعات ژنتیکی و مسئله انتقال اَفسردگی از جانب پدر به فرزندان، موضوع روانی این بحث است. زمانی که پدر خانواده به اَفسردگی مبتلا باشد به میزان زیادی زمینه را برای اَفسردگی فرزندان و حتی همسر خود فراهم می‌کند. پدری که انگیزه و امیدی برای کار و تلاش ندارد مطمئنا نمی‌تواند چنین آموزه‌هایی را نیز در فرزندان خود نهادینه کند و در نتیجه موجبات بی‌علاقگی و اَفسردگی را در آن‌ها فراهم می‌کند.

خانواده هایی با مادر افسرده
خانواده‌هایی که در آن‌ها مادر افسرده است، از جمله خانواده های افسرده پرور محسوب می‌شود. مسلم است که مادر رکن اصلی خانواده است و اصلی‌ترین نقش را در تربیت فرزندان دارد. مادری که بی‌انگیزه، ناامید، متنفر از خود و در یک کلام افسرده باشد، عملکرد خوبی در تربیت فرزندان و حفاظت از سلامت روانی آن‌ها ندارد.

با خانواده های افسرده پرور باید چه کنیم؟
اگر تا به امروز تحمل کرده‌اید و مطمئن هستید که خانواده‌تان علت اَفسردگی شماست، در قدم اول سعی کنید کمی از آن‌ها فاصله بگیرید تا بتوانید زندگی خود را کنترل کنید. شما به کمک تخصصی یک روانشناس نیاز دارید، زیرا شکستن این روابط معیوب و عادت‌های طولانی مدت کار آسانی نیست. یادگیری نحوه ایجاد ارتباط سالم با اطرافیان سخت است، در این مسیر شما باید نگرش‌ها و دید جدیدی نسبت به زندگی پیدا کرده و با عادات قدیمی خود مقابله کنید. پس توجه کنید که برای طی کردن مسیر درمان این بیماری به مشاوره افسردگی نیاز دارید.

اَفسردگی شما می‌تواند بر دیگر اعضای خانواده تأثیر بگذارد. گاه اعضای خانواده با مشاهده بیماری، به صورت ناخواسته رفتارهای غلطی را انجام می‌دهند که بر اَفسردگی شما می‌افزاید و این چرخه معیوب تا زمانی که به دنبال درمان نباشید ادامه دارد. با درمان اَفسردگی خود به عنوان عضوی از خانواده می‌توانید حتی به مقدار کم بر دیگر اعضا تأثیر گذاشته و آن‌ها را به تغییر ترغیب کنید.

نویسنده این مطلب :

خانم خوش بیانی

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما