همۀ بچه‌ها گاهی اوقات در مدرسه مشکلاتی دارند، بنابراین وقتی مشکلی پیش می‌آید، وحشت نکنید و احساس بدی نداشته باشید. با معلم فرزندتان صحبت کنید تا بفهمید دقیقاً چه اتفاقی افتاده است. اگر هنوز احساس می‌کنید که مسئله مورد توجه قرار نگرفته، تقاضای ملاقات دیگری با معاون یا معلم ارشد داشته باشید.
بچه‌ها متوجه نمی‌شوند چه وقت در خانه یا مدرسه مضطربند، دچار فشار روحی هستند، نگرانند یا ناراحت هستند. تغییرات عمده یا وقایع غیرمعمولی را که در خانه اتفاق می‌افتد، مانند آمدن نوزاد جدید، طلاق، مرگ پدربزرگ یا مادربزرگ و بیکاری سرپرست خانواده را به‌معلم فرزندتان اطلاع دهید. باید بین شما و مدرسه روابط متقابل محترمانه برقرار باشد.
بچه‌ها به‌میزان متفاوتی رشد می‌کنند. بیشتر بچه‌ها در بعضی زمینه‌ها پیشرفت می‌کنند و در زمینه‌های دیگر کندتر هستند. به‌هر حال، وقتی شما احساس می‌کنید که فرزندتان واقعاً در مدرسه تلاش می‌کند، موارد زیر را به‌خاطر داشته باشید:

• هیچ چیزی را حدس نزنید
  معلم فرزندتان را ملاقات کنید تا دریافت‌های او را قبل از مطمئن شدن به‌اینکه فرزندتان از نظر تحصیلی در معرض خطر است، جویا شوید.
• مسئله را روشن کنید.
  قبل از اینکه با معلم ملاقات کنید، مشکلی را که به‌آن فکر می‌کنید، مشخص کنید. ممکن‌است معلم تشخیص ندهد که فرزند شما مشکل دارد. همچنین، قبل از اینکه به‌دیدن معلم بروید، زمانی را برای تحقیق دربارۀ مشکل و به‌دست آوردن راه‌حل‌های ممکن اختصاص دهید.
• مثبت باشید
  وقتی معلم و مدرسۀ فرزندتان اشتیاقی برای همکاری نشان میدهد، شما سهم خود را برای کمک انجام دهید. اما به‌خاطر داشته باشید که شما از فرزندتان شناخت دارید و بهترین حامی او هستید. شاید اندکی فشار ملایم و منسجم ضروری باشد.
• از احساس خود پیروی کنید
  اگر به‌مدرسه و معلم فرزندتان ایمان دارید، به‌آنها اعتماد کنید تا بهترین راه‌حل را برای فرزندتان پیدا کنند. اما اگر حس ششم شما می‌گوید که آنها به‌اندازۀ کافی این کار را نمی‌کنند، به‌دنبال مشورت بیشتر باشید.
• هروقت که مناسب است به‌مشکل بپردازید
  اگر ضروری است بر مشکل تاکید کنید و از نتایج بدست آمده درس بگیرید. می‌توانید با هماهنگ کنندۀ نیازهای خاص در مدرسه یا با معلم ارشد صحبت کنید تا مشکل را حل کنید. همچنین می‌توانید حل مشکل را به‌روانشناس تحصیلی واگذار کنید.
• از کلاس فرزندتان بازدید کنید.
  درخواست کنید مدتی در کلاس حضور داشته باشید؛ شاید نیم ساعت در صبح. پیشنهاد کمک دهید، توجه نشان دهید و همیشه پیشرفت یا کندیِ آن را زیر نظر داشته باشید.
• بیرون از مدرسه نیز جستجو کنید
  اگر به بن‌بست رسیده‌اید و مدرسه نمی‌تواند به‌طور مناسب به‌فرزندتان کمک کند، به‌این نتیجه رضایت ندهید. کمک به‌نیازهای فرزندتان را بیرون از مدرسه با تماس با مقامات تحصیلی محلی یا گفت‌وگو با روانشناس تحصیلی جستجو کنید. اگر ممکن‌است سعی کنید این کمک و مشورت را با برنامۀ منظم روزهای معمولی مدرسه ادغام کنید.
• برای هر چیزی آمادگی داشته باشید.
  فرزندتان از توانایی یادگیری برخوردار است، اما ممکن‌است به‌طور متفاوتی یاد بگیرد. بچه‌ها یا دانش آموزان، در روشِ پردازشِ اطلاعات به‌سه دستۀ دیدارری، شنیداری و لمسی تقسیم می‌شوند.
• دانش‌اموزان دیداری با دیدن اطلاعات، شنیداری با شنیدن و دانش‌آموزان لمسی با انجام کارهای عملی، بهتر یاد می‌گیرند.
  مدارس از این شیوه‌های مختلف یادگیری مطلع هستند و روش‌های بسیار متفاوتی را فراهم می‌کنند. ممکن است کارها به‌روشی که شما پیش بینی می‌کنید انجام نشود، اما مادامی که شما آگاه و پشتیبان فرزندتان هستید، او خوب است.
• کمک فوق‌العاده مورد قبول است.
  اگر فرزندتان در یک موضوع درسی به‌کمک بیشتر نیاز دارد از احساس شرمندگی یا گناه دوری کنید. کمک به‌او، از امکانات سایر فرزندان کم نمی‌کند. او واقعاً مستحق کمک بیشتری است که به‌آن نیاز دارد.