بازی های رایانه ای، فایده ای هم دارند؟

برای انجام بازی های ویدئویی به یک دستگاه مثل پلی استیشن ۲ و یک دستۀ بازی نیاز است. اما با کامپیوتر نیز می توان بازی های ویدئویی انجام داد. بسیاری از منتقدان اعتقاد دارند که بازی های ویدئویی به نوجوانان و جوانان آسیب می زنند و کمتر کسی دربارۀ جنبۀ مثبت این بازی ها صحبت […]

برای انجام بازی های ویدئویی به یک دستگاه مثل پلی استیشن ۲ و یک دستۀ بازی نیاز است. اما با کامپیوتر نیز می توان بازی های ویدئویی انجام داد. بسیاری از منتقدان اعتقاد دارند که بازی های ویدئویی به نوجوانان و جوانان آسیب می زنند و کمتر کسی دربارۀ جنبۀ مثبت این بازی ها صحبت می کند.
بسیاری از بازی های محبوب، خشن هستند و محتوای جنسی دارند. این بازی ها برای کودکان ساخته نشده اند اما ممکن است کودکان به آنها دسترسی پیدا کنند. صدها بازی غیر خشن و متناسب با سن کودکان وجود دارند اما این بازی ها به اندازۀ بازی های خشن، محبوب نیستند.
والدین نگران آثار دراز مدت بازی های ویدئویی در کودکان خود هستند. بازی های ویدئویی نیز مانند تلویزیون برای مغزهای کودکان وسوسه کننده هستند زیرا بخش های حسی مغز را بیش از حد تحریک می کنند.
اگر به کودکان به ویژه پسران، حق انتخاب داده شود بسیاری از آنها همۀ اوقات بیکاری خود را صرف بازی های ویدئویی می کنند. براساس پژوهش مرکز ملی رسانه و خانواده، هر کودک به طور متوسط ۹ ساعت در هفته بازی ویدئویی انجام می دهد، در حالی که حدود ۲۵ ساعت یا بیشتر نیز تلویزیون می بیند و ساعاتی را نیز با کامپیوتر کار می کند.
علاوه بر این، بسیاری از والدین می گویند که وقتی کودکانشان بازی های ویدئویی انجام می دهند رفتارشان تغییر می کند و به نظر می رسد هیپوتیزم شده اند. وقتی که پدر یا مادر سعی می کند بازی را متوقف کند یک جملۀ آشنا را می شنود: فقط بذار یه مرحلۀ دیگه برم.
والدین با مشکل بزرگی روبه رو هستند زیرا کودک باید وقتش را صرف انجام تکالیف یا سایر فعالیت ها کند، در حالی که با بازی های ویدئویی وقت خود را تلف می کند. در نتیجه، پیشرفت تحصیلی کودک آسیب می بیند و نمرات او کم می شوند.
چرا اصلاً باید به کودکان اجازه داد بازی های ویدئویی انجام دهند؟ بازی های ویدئویی جنبه های مثبتی نیز دارند که منتقدان به آنها اشاره نمی کنند.
نخست اینکه بازی های ویدئویی می توانند کودکان را با رسانه های الکترونیکی و فناوری آشنا کنند. کودک امروز، با وسایل الکترونیکی مثل دستگاه خودپرداز یا کامپیوتر سروکار دارد، پس باید با فناوری آشنا باشد و از آن نهراسد. به همین دلیل همۀ کودکان بالای سه سال باید با کامپیوتر آشنا شوند.
دوم اینکه بازی های ویدئویی ممکن است هماهنگی دست و چشم را بهبود دهند. هماهنگی دست و چشم برای بازی با توپ، کار کردن با موس کامپیوتر، رانندگی و سایر فعالیت ها مفید است. با وجود این، کنترل دستۀ بازی به مهارت خاصی نیاز دارد.

سوم اینکه بازی های ویدئویی می توانند مهارت های ریاضی را افزایش دهند. مثلاً در یک بازی ویدئویی، باید امتیاز خاصی به دست آورید تا به مرحلۀ بعدی بروید. حتی کودکانی که از ریاضی متنفرند مشتاقانه امتیازهای خود را محاسبه می کنند تا بتوانند به مرحلۀ بعدی بروند.
سرانجام اینکه اگر کودک با فرد دیگری بازی کند، یاد می گیرد که چگونه با دیگران بازی کند که مهارت مهمی محسوب می شود. بازی های ویدئویی به ویژه برای پسران، راهی برای ایجاد پیوند اجتماعی است و کودکانی که بازی های ویدئویی انجام نمی دهند ممکن است منزوی شوند.
پس روش مناسب برای استفاده از بازی های ویدئویی چیست؟
• محدودیت سنی تعیین کنید.
بازی های کامپیوتری برای کودکان زیر سه سال مناسب نیستند زیرا این کودکان نمی توانند دستۀ بازی را به خوبی کنترل کنند. علاوه بر این، آنها باید وقت خود را به طور دیگری سپری کنند و کارهای دیگری انجام دهند.
خردسالان ممکن است به خودشان صدمه بزنند. دست های آنان هنوز آنقدر رشد نیافته اند که بتوانند فشار بازی های ویدئویی را تحمل کنند. حرکات تکراری که برای کنترل دستۀ بازی انجام می شوند ممکن است به تاندون های دست های خردسالان آسیب بزنند.
حتی کودکان بزرگتر نیز باید مراقب باشند تا دچار سندروم فشار ناشی از حرکات تکراری نشوند اما خردسالان آسیب پذیرترند.
• بازی های متناسب با سن کودک انتخاب کنید.
در حدود ۳ سالگی برخی کودکان ممکن است بتوانند بازی های متناسب با سن خود را انجام دهند، به ویژه بای های ویژۀ کودکان پیش دبستانی که خشن نیستند. اگر کودکان بزرگتر در خانه دارید، مراقب باشید تا کودکان خردسال از بازی های آنها استفاده نکنند.
برخی کارخانه هایی که اسباب بازی های آموزشی تولید می کنند توصیه می کنند که از محصولات تعاملی استفاده شود. این محصولات مثل بازی های ویدئویی هستند اما برخلاف بازی های ویدئویی خشن، مهارت های خواندن و ریاضی را تقویت می کنند. این بازی ها مفید هستند.
اما اگر کودکی قبلاً بازی های ویدئویی واقعی انجام داده باشد به ندرت ممکن است به این بازی ها قانع شود.
• محدودیت زمانی تعیین کنید.
استفادۀ زیاد از بازی های ویدئویی، مثل تماشای بیش از حد تلویزیون ممکن است فعالیت بدنی را کم کند و باعث چاقی شود. علاوه بر این، اگر کودکان ساعت های طولانی به تنهایی بازی کنند، ممکن است مهارت های اجتماعی مناسب را یاد نگیرند.
مهارت های اجتماعی برای موفقیت در تحصیل و زندگی ضروری اند. نگذارید کودک روزانه بیش از ۳۰ دقیقه بازی ویدئویی انجام دهد. دو مشکل اساسی بازی های ویدئویی عبارتند از:
۱- مدت زمانی که برای بازی ویدئویی صرف می شود.
۲- محتوای بازی ویدئویی.
والدین می توانند هر دو عامل را کنترل کنند. قبل از اینکه به کودک اجازۀ بازی دهید بازی ویدئویی را بررسی کنید. مطمئن شوید که بازی برای کودک مناسب است. وقتی که برای کودک بازی انتخاب می کنید، مطمئن شوید که بازی با سن کودک متناسب است.

نویسنده این مطلب :

خانم خوش بیانی

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما