آیا فرزندتان از امتحان‌های مدرسه می‌ترسد؟ برخی از کودکان، در سنین هفت یا هشت سالگی چنین هستند. اگر متوجه این ترس شده‌اید، از او علت آن را بپرسید، اکثر اوقات چنین جوابی خواهید شنید: نمی‌دانم.
لازم نیست نگران شوید. او متوجه این مسئله خواهد شد، اما نسبت به‌ترس او بی‌اعتنایی نکنید. لطف کنید از این جملات نیز، استفاده نکنید: برای چی می‌نرسی، اینکه ترس نداره. این‌حرفها چیزی از اضطراب کودکان را کاهش نخواهد داد، زیرا آنها نسبت به‌بروز احساسات خویش نگران هستند.
اجتناب از بروز حس ناامیدی در برابر کسب نمره بد، برای کودکان مسئلۀ مهمی است. در عوض به‌او از احساسات خویش در این خصوص بگویید و اجازه دهید او هم احساسات خود را بیان کند.
گام بعدی این است که، مشکل اصلی را شناسایی کنید. این که چرا او ترسیده است. در اینجا تست اضطراب میتواند منبع مشکل را پیدا کند. البته اگر کودک موفق به‌انجام دادن آن شود.
در ارتباط با امتحان‌های مدرسه چند احتمال وجود دارد. این‌که، کودک پاسخ‌های صحیح را میداند اما مطمئن نیست و از کسب نمرۀ پایین می‌ترسد. سعی کنید مشکل، مشخص شود.
اگر فرزندتان پرسش‌ها را سریع می‌خواند و یا از درک آنان عاجز می‌ماند، به‌او کمک کنید. برخی از بچه‌ها نیز بر اثر بی‌دقتی و بد فهمیدن، نمرۀ کمی در آزمونها می‌گیرند. اگر با این مسائل مواجه شدید، به‌دقت خواندن را با او تمرین کنید.
برخی از کودکان، ترس ناشناخته‌ای از آزمون‌ها دارند و از اشتباهات خود می‌ترسند. در این صورت، با او صحبت کرده و یادآوری کنید که هر انسانی مرتکب اشتباه می‌شود. احتمال دیگر، نگرانی فرزندتان از این مسئله است که، مایه نگرانی شما شود.
او تصور می‌کند باید جایگاه خوبی در این خصوص کسب کند و گرنه مورد تحسین قرار نمی‌گیرد. خانواده‌ای را می‌شناسیم که دختر خود را به‌خاطر نمره هجده در ریاضی مورد انتقاد و نکوهش قرار دادند. به‌جای تمرکز بر کسب نمرات خوب، سعی کنید اشکالات او را پیدا کرده و آنها را رفع کنید.

اما مشکل حادتر از این حرف‌هاست. فرزند شما گیج و آشفته است زیرا، کارهای زیادی را باید انجام دهد. اکثر کودکان این روزها دچار سردرگمی شده‌اند و می‌خواهند کارها و تکالیف خویش را خیلی زود و سریع انجام دهند: تکالیف مدرسه، تمرینات ورزشی، کلاس موسیقی، کلاس رقص و … ، آخر چگونه می‌توان این همه کار را انجام داد؟
یونانی‌های قدیم، یک باور بسیار مهمی داشتند، این که: در هر کاری باید اعتدال را رعایت کنید و میانه‌رو باشید. امروزه، این خواسته‌ها برای کودکان خیلی زیاد است. البته با کمک شما کودکان می‌توانند برنامه‌ریزی صحیحی داشته باشند و به‌کارهایشان برسند. می‌توانید از فهرست ذیل نیز، جهت کمک به‌فرزندتان استفاده کنید:

• از فعالیت‌های فرزندتان لیست یا فهرستی تهیه کنید. می‌توانید این فهرست را با توجه به‌علاقه‌مندی او اولویت بندی کنید.
• از او بخواهید فعالیت‌ها یا تکالیفی را که نمیتواند ادامه دهد، حذف کند.
• از او بخواهید که کنار دیگر فعالیتهایی که باید در زندگی انجام دهد، یک ستاره بگذارد.
• از او بپرسید که آیا فکر می‌کند برای تمام فعالیت‌هایی که میخواهد انجام دهد زمان کافی دارد یا خیر.
  بعد از به‌اتمام رساندن این مرحله، کودکان ملاحظه خواهند کرد، انتخابهای مهمی را در زندگی باید اتخاذ کنند. مثلاً این که کدام یک از فعالیتها برای آنها مهم‌تر است. اگر دخترتان تصور می‌کند یک فعالیت متفاوت در هفته برای یک ساعت کافی است و او را راضی می‌کند، به‌او اجازه دهید تا به‌خواسته‌اش برسد. اگر پسرتان ترجیح میدهد بیشتر وقتش را برای کامل کردن مهارتی در یک زمینه صرف کند، با او موافقت کنید.
  تصمیم‌گیری آنان در مورد کار و فعالیت خودشان مهم می‌باشد. بنابراین با این روشها، کودکان یاد می‌گیرند چگونه برای آنچه که باید انجام دهند و آنچه که می‌خواهند انجام دهند، برنامه‌ریزی کنند. آنها زمانی پایبند به‌برنامۀ خویش هستند که خودشان این برنامه‌ریزی را انجام داده باشند، نه یکی از والدین برنامه‌ریزی کند.
  تعادل، توازن و اعتدال در برنامه‌ریزی که توسط کودکان طراحی شده است موجب شده تا آنها احساسات خود را کنترل کرده، برای امتحانات آمادگی بهتری داشته باشند و همین‌طور استرس کمی را تجربه کنند.