همان طور که هدیه دادن به دیگران باعث افزایش دوستی و محبت می شود، قبول کردن هدیه‌ی دیگران نیز دوستی و محبت را بیشتر می کند. وقتی تو هدیه‌ی دوستت را قبول می کنی، او خیلی خوشحال می شود؛ اما اگر خدای ناکرده هدیه اش را نپذیری، حتما ناراحت می شود و دلش می‌شکند. شاید با خودش بگوید: «انگار هدیه‌ی من هدیه‌ی با ارزشی نبود که دوست من آن را قبول نکرد. شاید هم خوشش نمی آید که دوستی‌مان بیشتر شود.»

به همین دلیل، قبول هدیه نیز مانند دادن هدیه، کار خوب و پسندیده ای است. مهم نیست هدیه ای که به ما داده می شود، گران باشد یا ارزان. هدیه، وسیله ای برای بالابردن دوستی‌ها و زدودن کینه ها و ناراحتی‌هاست؛ قیمت آن مهم نیست.

پیامبر عزیز ما هر هدیه ای را می پذیرفت. او حتی ارزان ترین و کوچکترین هدیه ها را نیز قبول می کرد. اگر کسی یک جرعه شیر هم به رسول خدا(ص) هدیه می داد، پیامبر (ص) همان را هم می پذیرفت. او با این کار، لبخند شادی بر لبهای یارانش می‌نشاند و علاقه ی آنها را به خودش بیشتر می کرد.