ظرف صبر

ظرف های کوچک آب، با کمترین حرارتی به نقطه ی جوش می‌رسند؛ اما ظرف های بزرگ، به این زودی ها به جوش نمی آیند. آدم های کم ظرفیت هم خیلی زود عصبانی میشوند؛ ولی آدم های با ظرفیت، به این راحتی ها گرفتار خشم نمی گردند.

حتما تو هم دیده ای که بعضی ها چقدر زود عصبانی می شوند. اگر راننده ای از پشت به ماشین آنها بزند، به سرعت از ماشین پایین می آیند و با او درگیر می شوند. اگر بچه ی همسایه کمی شیطنت کند، سراغ همسایه می روند و دعوا راه می اندازند. اگر کسی به آنها انتقادی کند، بر می آشوبند و جنجال می کنند. اینها چون کم ظرفیت هستند، به آسانی خشمگین می شوند؛ مثل ظرفهای کوچک آب اند. ظرف های کوچک آب، با کمترین حرارتی به نقطه ی جوش می‌رسند؛ اما ظرفهای بزرگ، به این زودی ها به جوش نمی آیند. آدمهای کم ظرفیت هم خیلی زود عصبانی می شوند؛ ولی آدمهای با ظرفیت، به این راحتی ها گرفتار خشم نمی گردند.

پیامبر عزیز ما چون سینه‌ای گشاده و دلی دریاگونه داشت، هرگز اسیر خشم و عصبانیت نمی شد؛ حتی از بداخلاقی بدترین افراد نیز به خشم نمی آمد. فراوان بودند کسانی که با درشتی با رسول خدا(ص) به گفت وگو می پرداختند و در برخورد با حضرت، ادب و اخلاق را نادیده می گرفتند. پیامبر(ص) در مقابل آنها صبوری می کرد و به اندازه ی سر سوزنی عصبانی نمی شد. یاران پیامبر (ص) از رفتار این افراد خشمگین می شدند؛ ولی پیامبر (ص) اصلا عصبانی نمی شد. یک روز عرب صحرانشینی خدمت حضرت رسید و با خشونت، گوشه ی لباس پیامبر (ص) را کشید؛ طوری که لباس، روی گردن پیامبر (ص) جا انداخت، سپس با لحنی بی ادبانه به حضرت گفت: «ای محمد! دستور بده که از این اموال چیزی هم به من بدهند.» پیامبر(ص) از رفتار زشت این مرد صحرانشین اصلا خشمگین نشد؛ حتی مهربانانه به روی او لبخند زد آنگاه دستور داد که چیزی به وی بدهند.

نویسنده این مطلب :

مائده نصر

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما