واژه لجباز معمولا درباره کودکان زیر ۳ سال با احتیاط به کار می برند. چرا که در بیشتر این کودکان، این نوع واکنش رفتاری هدف دار نیست و کودک به علت مشکلات جسمی و یا تعارضات درونی، مشکلات خود را به صورت گریه، نق زدن، پرخاشگری، بی خوابی و امنتاع از خوردن غذا نشان می دهد.

در این گونه موارد باید به دنبال پی بردن به علت مشکل و رفع آن بود، واکنش هایی نظیر تنبیه کودک لجباز و بی توجهی به او می تواند زمینه ساز ایجاد تصویری نامطلوب از والدین در ناخودآگاه کودک باشد که بعدها به شکل خشم هدف دار خود را نشان می دهد.

با کودکان لجباز باید مدارا کرد. در ابتدا باید زمینه های بروز لجبازی را در آنها شناسایی کرد و سپس کودک را از آنها دور کرد.

به عنوان مثال کودکی را که در بازار از والدین می خواهد هر چیزی را برایش بخرند، نباید به بازار برد و باید همیشه درباره برآوردن خواسته هایش یک چیز دیگر مثل ابزار پلاستیکی را به جای ابزار واقعی جایگزین کرد و وسایل خطرناک را از دسترس کودک خارج نمود.