صحبت کردن از مسائل جنسی در جای خود، نباید تابو باشد. باید بپذیریم که در آموزش جنسی به کودکان و بزرگسالان کم کاری وحشتناکی کرده‎ایم. سواد جنسی در جامعه ما بسیار پایین بوده و این امر سبب می‎شود هر فردی به آزمون و خطا دست بزند که ریشه برخی آسیب‌های ازدواج نیز همین کم‌سوادی جنسی و آزمون و خطا کردن‌هاست.

در دین مبین اسلام به مسائل جنسی بسیار پرداخته شده است، روحانیون و علما در کنار مشاوران و روانشناس‌ها باید مردم و به‌ویژه والدین را در مساجد و مدارس آموزش دهند چون صحبت از مسائل جنسی و آموزش اقتضائی آن به کودکان گناه نیست.

هم‌چنین آموزش جنسی شامل رعایت بهداشت نواحی جنسی و برخی مسائل فیزیولوژیک نیز می‎شود. برخی کنجکاوی‎های جنسی لازم بوده و کودک باید بدن خودش را کشف کند.

آموزش جنسی به کودکان باید به طور سیستمی انجام شده و خانواده‎ها باید فضای داخل خانواده را برای افزایش دانش و آگاهی جنسی کودکان فراهم کرده و از آسیب‎های وارده جلوگیری کنند، چون آسیب‎های جنسی، از فرد یک قربانی انتقام جو می‎سازد که آسیب‌ آن به مراتب جبران‌ناپذیرتر از آسیب‎های جسمی هستند.

اندام‎های جنسی را باید به کودکان شناساند و مادر باید تأکید کند که کسی حق ندارد این قسمت از بدن تو را لمس کند و آن را ببیند و اگر چنین اتفاقی افتاد، بدون هیچ ترسی حتماً من را در جریان بگذار.