بخشی از مداخلات برای کودکان در مورد حوادث استرس‌زا به زمانی برمی‌گردد که اتفاق ناگواری برای‌شان افتاده است و کودکان بازمانده باید حمایت و مراقبت شوند. کودکان ممکن است با حوادث و اتفاقات ناگواری مواجه شوند که سلامت روانی آن ها را تحت تاثیر قرار دهد این اتفاقات می‌تواند قتل، تصادف، خشونت و کودک آزاری […]
بخشی از مداخلات برای کودکان در مورد حوادث استرس‌زا به زمانی برمی‌گردد که اتفاق ناگواری برای‌شان افتاده است و کودکان بازمانده باید حمایت و مراقبت شوند. کودکان ممکن است با حوادث و اتفاقات ناگواری مواجه شوند که سلامت روانی آن ها را تحت تاثیر قرار دهد این اتفاقات می‌تواند قتل، تصادف، خشونت و کودک آزاری باشد که از سوی انسان‌ها ایجاد می‌شود یا حوادث ناشی از بلایای طبیعی مانند سیل، زلزله و … باشد.
برعکس آسیب‌های فیزیکی که به راحتی می‌تواند آن را تشخیص داد، ممکن است رنج درونی کودکان در آسیب‌های روانی حتی از دید حساس‌ترین کارشناسان و درمانگران مخفی باقی بماند. بخشی از مداخلات برای کودکان در مورد حوادث استرس‌زا به زمانی برمی‌گردد که اتفاق ناگواری برای‌شان افتاده است و کودکان باز مانده باید حمایت و مراقبت شوند ولی از طرف دیگر بخشی از مداخلات نیز مربوط به زمانی است که نگرانی‌های خاصی از امکان وقوع حوادث گوناگون مانند امکان وقوع جنگ، زلزله، سیل، سقوط هواپیما و … وجود دارد.
بدیهی است در شدت، نوع و چگونگی واکنش کودکان به حوادث، عوامل مختلفی مانند سن کودک، جنسیت، صفات شخصیتی هم چون میزان تاب‌آوری و آسیب‌پذیری و مکانیسم‌های تطابقی و سازگاری او و همچنین واکنش‌های جمعی و اجتماعی، عوامل مربوط به خود حادثه و گستردگی آن تاثیردارد و همه کودکان واکنش‌های رفتاری و هیجانی یکسان نشان نمی‌دهند. در برخورد با کودکانی که با حوادثی مثل زلزله روبرو می‌شوند باید رفتارهای اطمینان بخش داشت.
بعد از وقوع حوادثی مثل زلزله، به کودکان باید اطمینان دهیم که حادثه تمام شده و سعی کنیم بهترین راه را برای تامین امنیت آن ها بیابیم. لازم نیست مکرر به آن ها بگوییم که ممکن است دوباره حادثه‌ای رخ دهد. درست مثل زمانی که کودک یکی از والدین را از دست داده و نگران مرگ والد دیگر است. در چنین زمانی ما نمی‌گوییم «مرگ حق است و همه ما زمانی می‌میریم.»
اگر قصد انجام کاری را دارید برای کودک توضیح دهید و بگویید که می‌خواهید چه کنید. گاهی کودکان رفتار شما را می بینند و ممکن است برداشتی بسیار اضطراب‌آورتر از آنچه هست، داشته باشند. باید به سوالات بچه‌ها با صداقت و اطمینان‌بخشی پاسخ داد اما بُعد اضطراب‌آور ماجرا را برجسته نکنید.
اجازه ندهید بچه‌ها داستان‌های دردناک دیگران و اخبار نگران‌کننده را بشنوند و ببینند. بچه‌ها نباید به منابع غیرمطمئن و استرس‌زای خبری دسترسی داشته باشند. آنها را تشویق کنید تا احساسات خود را از طریق نقاشی و بازی نشان دهند و سعی کنید برنامه‌های روزانه را در صورت امکان حفظ کرده و درک کودک را از حادثه بفهمید و برداشت‌های اشتباه او را تصحیح کنید.
اطمینان‌بخشی غلط به کودک کمکی نمی‌کند، باید به کودک راه‌های محافظت و مراقبت از خود و پناه‌گیری مناسب در زمان حادثه را آموزش داد و تمرین کرد. در زمان آموزش سعی کنید واکنش‌های هیجانی خود را کنترل کنید.
در زمان بروز حادثه تلویزیون را خاموش کنید لازم نیست بچه‌ها در جریان لحظه به لحظه اخبار نگران‌کننده قرار بگیرند چون برخی از کودکان این آسیب‌پذیری را دارند که با شنیدن اخبار استرس‌آور یا دیدن برخی از صحنه‌ها در تلویزیون دچار اختلال استرس پس از سانحه شوند. در صورتی که احساس می‌کنید کودک شما از شنیدن و دیدن اخبار و اتفاقات مرتبط با حادثه ناراحت و نگران است شنونده‌های خوبی باشید به حرف‌ها و صحبت‌های او توجه کنید و او را تشویق به بیان و ابراز احساساتش از طریق نوشتن داستان، متن، نقاشی کنید.
کودکان را تشویق کنید در کمک‌های مردمی هر چند ناچیز سهمی داشته باشند و حس نوع دوستی و انسان دوستی آن ها را تقویت کنید. در صورتی که ترس و اضطراب کودک شما به قدری شدید است که نمی‌توانید به هیچ طریقی او را آرام کنید از روان‌پزشکان و روانشناسان کودک مشورت بگیرید.
نویسنده این مطلب :
