از نظر زیستی، سلولی که از اتصال تخمک و اسپرم حاصل می‌شود، سلول تخم نام دارد. در عرض ۲ ‌روز پس از بارداری، این سلول سفر خود را از طریق لوله حمل تخمک (لوله رحمی) به‌ سمت رحم آغاز می‌کند که این امر با فعالیت عضلات جدار لوله رحمی میسر می‌شود. در همین زمان، سلول تخم خود را مکرراً‌ تقسیم می‌کند تا مجموعه‌ای از سلول‌ها به نام مورولا حاصل شود.

پس از ۵ ‌تا ۷ ‌روز، این مجموعه سلول به رحم می‌رسد. این مجموعه خود را به صورت امنی در آندومتر (سطح داخلی رحم) جای داده و به رشد خود ادامه می‌دهد و از این لحظه به‌بعد از بارداری به خوبی تثبیت می‌شود (و این همان موضوعی است که قرآن از آن به‌ عنوان «قرار مَکین» یاد کرده است). یک بخش از مجموعه سلولـی به‌داخل آندومتر رشد می‌کند و تبدیل به جــفت می‌شود کـه نوزاد در حال تکامل را تغذیه می‌کند. بقیه سلول‌ها که نوزاد به‌وسیله آن‌ها رشد خواهد کرد، تبدیل به جنین می‌شوند.

در تفسیر پاراگراف فوق باید گفت اولین سلول به وجود آورنده انسان به‌ نام زیگوت تشکیل می‌شود و این سلول شروع تکامل جنینی انسان است و در واقع، تولد واقعی هر فرد است. تعیین جنسیت فقط در زمان لقاح مشخص می‌شود. حدود ۳۰ ساعت بعد از تشکیل سلول زیگوت، تقسیمات نسبتاً سریع و پی درپی در داخل لوله رحم آغاز می‌شود و یک سلول تبدیل به دو سلول و سپس چهار و در نهایت به تعداد سلول‌های زیادتری تبدیل می‌گردد.

در حین تقسیم سلول‌های جدید که کلاً به نام کانسپتوس نامیده شده و به‌ سوی رحم سوق داده می‌شوند که این عمل به علت حرکات مژک‌های دارای ضربات موزن در لوله‌های رحمی می‌باشد. که در نهایت این حرکات باعث جای‌گیری سلول تخم تکثیر یافته در رحم می‌شود. اما در عین حال بایستی توجه نمود آن چیزی که از دید قرآن و سایر متون دینی مخفی نمانده است، توجه به ابعاد تربیتی و هدایت انسان است تا خویشتن خویش را بنگرد و با توجه به آغاز خلقت و سرانجام خویش، به قدرت الهی بنگرد و بر خود نبالد و تکبر پیشه نکند. همان‌گونه که خداوند در آیات ۶-۷ سوره مبارکه انفطار خداوند با اشاره به خلقت انسان و غرور وی در مقابل پروردگار خویش می‌فرماید:

«یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ* الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ*»

«ای آدمی، چه چیز تو را به پروردگار کریمت مغرور کرده است؟* آن‌که تو را بیافرید و اعضایت تمام کرد و اعتدالت بخشید».

همچنین در آیه ۷۷ سوره یس آمده است: «آیا انسان ندید(نمی‌داند) که ما او را از نطفه‌اى بى‌ارزش آفریدیم و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد که) به مخاصمه آشکار برخاست!».