
دانش آموز از طریق مشاهده و تقلید کردن، به درون معلم میرود و گفتار و رفتارش را الگو قرار میدهد. بنابراین یک معلم برای موفقیت در امر تربیت دانش آموزان باید تربیت را از خود شروع کند.
بزرگترین رسالت آموزش و پرورش توانمند سازی نیروی انسانی است و دوام و قوام یک تمدن، فرهنگ، تاریخ و ادبیات متکی به نوع عملکرد نیروی انسانی است. باید نیروی انسانی آگاه داشته باشیم. آموزش نیروی انسانی باید جزو اولویتهای ما باشد. نیروهای حقالتدریس و جدیدالورود باید بیشتر تحت پوشش کارگاههای آموزشی قرار گیرند.
آموزش تنها آموزش الفبا، حساب و خواندن و نوشتن نیست و وظیفه اصلی آموزش و پرورش، تربیت انسان دانا است. تنها با آموزش الفبا مشکلات و آسیبهای اجتماعی برطرف نمیشوند. بیش از ۷ هزار سال است که الفبا آموزش میدهیم، حال باید تلاش کنیم که معنا و مفهوم سادهترین واژهها یعنی محبت، دوستی، رفاقت، وحدت، هماهنگی و همدلی باید به خوبی به دانشآموزان آموزش داده شوند.
یک انسان دانا و نخبه انسانی است که سادهترین واژه زندگی اجتماعی خود را بفهمد و آنها را به کار ببندد و از توانایی، استعداد و ظرفیتهای خود به خوبی استفاده کند. این مسیر واقعی زندگی علمی، فرهنگی و اجتماعی است. اگر این اتفاق بیافتد در علم، تکنولوژی و اقتصاد مشکل نخواهیم داشت.ما باید سهم بالایی در تولید علم و تکنولوژی در دنیا داشته باشیم. معنای نخبگی تنها موفقیت درسی نیست، بلکه هدف ما باید تربیت دانشآموز جامعپذیر باشد.
معلمان ما باید با تاریخ اسلام و ایران کاملاً آشنا باشند و امروز باید بدانیم که فرزند ما باید برای چه چیزی تلاش کند، چه هویت و شخصیتی داشته باشد. اگر دانشآموز ضعیف داشته باشیم، در آینده انسانهای تاریخساز نخواهیم داشت. باید تلاش کنیم تا با انتقال مفاهیم والای تربیتی به دانشآموزان کاری کنیم که اعتماد به نفس و شخصیت دانشآموزان بر همین اساس شکل گیرد.
آموزش نباید نمرهمحور باشد. اولویت اول پیش دبستانی هاست، در پیش دبستانی باید مسائل ساده را به دانشآموز آموزش دهیم. احترام به والدین، احترام به بزرگتر، محبت به همنوع، نحوه برقرار ارتباط در جامعه باید در این دوره آموزش داده شود. هر چه دختران جامعه ما باسوادتر باشند سطح فرهنگ عمومی جامعه بالاتر میرود.
شیوهی تربیتی مدرسه بر شخصیت دانش آموزان بسیار مؤثر است. تربیت در همهی ابعاد اعتقادی، عبادی و اخلاقی با توجه به ابعاد وجودی انسان کار ساده ای نیست. لذا لازم است همهی عوامل مؤثر بر تربیت در مدرسه و خارج از آن به طور هماهنگ به تربیت افراد بپردازند. معلم را میتوان مهم ترین عنصر مدرسه دانست؛ به همین دلیل ویژگیهای معلم و اصولی که لازم است در قبال تربیت دانش آموزان رعایت کند بسیار حساس اند.
دانش آموز از طریق مشاهده و تقلید کردن، به درون معلم میرود و گفتار و رفتارش را الگو قرار میدهد. بنابراین یک معلم برای موفقیت در امر تربیت دانش آموزان باید تربیت را از خود شروع کند. ابتدا خودش نسبت به اصول اخلاقی و مسائل دینی شناخت کافی و سپس علاقه پیدا کند سپس ایمان و روحیهی تسلیم را در خود قوی و اعتقاداتش را کامل کند. مسلم است که هرگاه شناخت با علاقه همراه شود، انگیزه برای دفع رزایل و به دست آوردن فضایل اخلاقی، فراهم می شود. اینجاست که اخلاق او حسنه میشود و نسبت به انجام دستورات الهی مقید میشود.
اولین و اساسی ترین ویژگی یک مربی، دارا بودن اخلاق اسلامی است. ورود به قلب ها به کمک اخلاق است. با اخلاق نیکو میتوان ایمان را با ساده ترین و دلپذیرترین کلمات در دل دانش آموزان وارد نمود و آنان را با خدای خویش پیوند داد.