غفلت و بی‌توجهی در بر طرف ساختن نیازهای عاطفی و جسمی کافی، نظارت ناکافی، رها کردن او، وضع قوانین نامناسب و غیرعادلانه در مورد کودکان و ایجاد دامنه کودک‌آزاری از جمله تحقیر، تهدید، کتک زدن تا محروم ساختن کودک از غذا، لباس، سر پناه و محبت پدر و مادری، آزار و بدرفتاری جسمی که ممکن است موجب صدمه دیدن و مرگ کودک شود را کودک آزاری گویند.

بی‌توجهی شاید شایع‌ترین نوع کودک‌آزاری باشد. والدینی که کودک‌شان را نادیده می‌گیرند، از متهمان اصلی آزار کودکان هستند. آزاری که اغلب دیده نمی‌شود و کسی به‌خاطرش مجازات نمی‌شود. به موارد زیر توجه کنید:

۱- مادری که به‌خاطر به هم خوردن تناسب اندامش، به نوزاد شیر نمی‌دهد و به او شیر خشک می‌خوراند، او را در معرض ابتلا به بیماری های جسمی و روحی قرار می‌دهد.

۲- پدر و مادری که برای بچه‌شان به اندازه کافی وقت نمی‌گذارند یا فرزندشان به جای غذای خانگی و سالم دائم فست‌فود می‌خورد و درنتیجه دچار چاقی و انواع بیماری‌هایی می‌شود که ناشی از چاقی هستند.

۳- پدر و مادری که در کوچه و خیابان برای شوخی یا تنبیه خود را از دید کودک خارج می‌کنند تا خیال کند گم شده و به این وسیله تنبیه شود یا خودشان تفریح کنند.

۴- پدر و مادری که به نظافت و بهداشت کودک بی‌توجه هستند. بچه لباس کثیف می‌پوشد و دیربه‌دیر حمام می‌کند. زیر ناخن‌های بلندش همیشه کثیف است و تذکری بابت شست‌وشو نمی‌گیرد.

۵- پدر و مادری که نسبت به آموزش و تربیت بچه بی‌تفاوت هستند و درنتیجه انسان بی‌اطلاع و بی‌تربیتی را به دست جامعه و طبیعت می‌سپارند.

۶- پدر و مادری که به هر دلیلی به بچه محبت نمی‌کنند. برایش وقت نمی‌گذارند. با او حرف نمی‌زنند. وقتی بچه حرف می‌زند، گوش نمی‌کنند و با شخص دیگری صحبت می‌کنند.

۷- موارد بی‌شماری در این باره وجود دارد و این مثال‌ها تنها مشتی از خروار هستند.

فرزند والد بی تفاوت چنین در می یابد که والدین کودک افرادی سرد، غرق در خوشی، و به او بی توجه باشند. پدر یا مادر بی تفاوت ممکن است آن قدر در زندگی و در گرفتاری های خود غرق باشد که به فرزندش توجه نکند. ممکن است حوصله صحبت های کودک را نداشته باشد.

یا این که از صمیمیت جسمانی احساس ناراحتی کند و از هیم رو از بوسیدن و در آغوش گرفتن فرزند خود امتناع کند. ممکن است این گونه والدین نیازهای جسمانی کودک را برآورده سازند اما به وقت گذراندن با او صحبت کردن با او و انجام دادن کارهایی که او دوست دارد بی علاقه باشند.

وقتی چنین پدر یا مادری برای فرزند خود کار خوبی انجام می دهد معمولا به این خاطر  است که این کار باعث می شود که او به عنوان پدر یا ماد احساس خوبی پیدا کند نه این که مهربان بودن او با فرزندش چیزی است که فرزندش بدان نیاز دارد. در بسیاری از موارد این حالت ها به صورت اشتباه تفسیر می شوند.