«پله‌برقی در حالی که با سرعتی بالا در حرکت بود ناگهان از حرکت ایستاد. پله‌برقی مترو در حالی که با بیشترین سرعت ممکن در حال حرکت به سمت پایین بود توسط چند پسر نوجوان خاموش شد، از حرکت ایستاد و شوک توقف آن شبیه هول داده شدن و پرت شدن به جلو بود. تعداد پله‌های […]
«پله‌برقی در حالی که با سرعتی بالا در حرکت بود ناگهان از حرکت ایستاد. پله‌برقی مترو در حالی که با بیشترین سرعت ممکن در حال حرکت به سمت پایین بود توسط چند پسر نوجوان خاموش شد، از حرکت ایستاد و شوک توقف آن شبیه هول داده شدن و پرت شدن به جلو بود.
تعداد پله‌های ورودی ایستگاه های مترو کم نیست و پایین رفتن از این تعداد پله نیز کار ساده‌ای نیست. شنیدن صدای خنده چند نوجوان که در ورودی پله‌برقی ایستاده‌اند و با صدای بلند به موقعیت پیش‌آمده می‌خندند و این موضوع را به تفریح بدل کرده‌اند، شوک محکم‌تری است.
چند نفری که از پله برقی استفاده می‌کردند نسبت به آنچه گذشت واکنشی نشان ندادند. مردی جوان اما ماجرا را برای پلیس مترو شرح داد و پلیس نوجوانان را به دفتر نیروی انتظامی واقع در ایستگاه مترو راهنمایی کرد. صدای بلند مامور نیروی انتظامی به گوش رسید که فریاد زد: «برای چی پله برقی رو خاموش کردی؟»
دیگر صدایی به گوش نرسید و به نظر می‌رسید پشت در‌های بسته دفتر نیروی انتظامی چند پسر نوجوان انگار که در دفتر مدرسه شان توبیخ می‌شوند بی‌صدا ایستاده‌اند. صدای پلیس هم شنیده نمی‌شد و به نظر می‌رسید دیگر تصمیم ندارد داد و فریاد کند. اما تا ۲۰ دقیقه بعد پسر بچه‌ها از دفتر نیروی انتظامی خارج نشدند.»
توقف ناگهانی پله‌برقی شاید در نگاه اول اتفاقی خطرناک و پیچیده نباشد اما این توقف ناگهانی گاه می‌تواند فاجعه‌ای را رقم بزند. اگر افرادی کهنسال یا ناتوان در حال استفاده از پله برقی حضور داشته باشند و این توقف ناگهانی تعادل آن ها را بر هم زند، سقوط آن ها از پله‌برقی و شکستگی اعضای بدن‌شان خوشبینانه‌ترین اتفاقی است که پیش خواهد آمد. به نظر می‌رسد هیچ تصویر روشنی از خطرهای احتمالی چنین اتفاقی در ذهن این نوجوانان وجود ندارد.
آنچه در یک لحظه موجب می‌شود انگشت اشاره شان به سمت دکمه قرمز stop برود فقط هیجانی لحظه‌ای است که قصد تخلیه آن را دارند. این نوجوانان اما فرزندان جامعه‌ای هستند که به آموزش‌های نهادینه و ریشه در امور شهروندی نیاز جدی دارد؛ جامعه ای که نه‌تنها آموزش‌های بسیط و گسترده، آن هم به شیوه‌های نامحسوس برای بهبود شرایط اجتماعی خود ارائه نمی‌دهد بلکه تعریفی واضح و روشن از چنین آموزش‌هایی نیز ندارد. این نوجوانان اگر مرتکب آسیبی جدی به مسافران می‌شدند به احتمالی بسیار زیاد مورد محاکمه قرار گرفته و بر اساس قانون مواخذه می‌شدند.
پاسخ و برنامه‌ریزی اما قبل از وقوع جرم چیست؟ چرا به دنبال یافتن دلایل اصلی شکل‌گیری چنین ماجراهایی نیستیم؟ حس هیجان و تخلیه احساسات هیجانی در این گروه سنی از دیدگاه روانشناسان طبیعی است اما شهر آیا جایگاهی مناسب با کمترین هزینه ممکن برای تخلیه این هیجان در نظر گرفته است؟
بی‌توجهی به نیازهای ضروری و پنهان شهر موجب شده ساکنان آن بی‌آنکه نیازهای روزمره‌شان از جمله تفریح و نشاط حل شود در پی حل کردن نیازهای اساسی‌تر خود باشند. همین روند گویی موجی شده است که هر روز یکی از زخم‌های چرک‌کرده اما کوچک این شهر دهان باز کند و در گوشه و کنارش شاهد آسیب‌های جدی باشیم.
نویسنده این مطلب :
