نوگرایی و نوخواهی در ذات انقلاب است. انقلاب یعنی نوگرایی و این یعنی تغییر و دگرگونی بنیادی از آنچه که در گذشته بوده است و دامنه آن به یک مکان و شهر و کشور خاص نیست، تمام جاها را در برمی گیرد. از جمله سبک لباس پوشیدن، شیوه و سبک زندگی، سطح خواسته ها و توقعات، چشم داشت ها و نگرش ها و… که در ذات یک جامعه پرتحرک مثل ایران وجود دارد و در هر لحظه پویایی در آن دیده می شود.

مسافرت و رفت و آمدهای نسل جوان یعنی خانواده ها و فرزندانشان به کشورهای همسایه، تماشای سریال های مبتذل که از شبکه های مختلف ماهواره ای پخش می شود، بی تردید برخی از بینندگان را تحت تأثیر قرار می دهد و آن ها را خودباخته می کند. تضعیف اعتقادات و باورهای دینی بین برخی از خانواده ها در این امر مهم دخیل است. متأسفانه به دلیل خودباختگی برخی از پدرها و به خصوص مادران که اعتقادات دینی ضعیفی دارند یا مادری که حجب و حیا و حرمت ها را رعایت نمی کند و خود را برای بیرون رفتن از منزل آرایش می کند و به فرزند ۶-۷ ساله اش یاد می دهد که برای دیگران باید خود را بیاراید، شاهد بروز پدیده مدگرایی به سبک غربی هستیم.

طبیعی است وقتی نوجوانی وارد گروه همسالان می شود چیزهای زیادی از آن ها یاد می گیرد یا برخی از سریال هایی که از تلویزیون خودمان پخش می شود هم به نوعی در الگو دهی به نوجوان و جوان مؤثر است و بعضا باعث می شود دختران و پسران خود باخته شوند.

نوجوانان و جوانان خودباخته، همه نسل جوان جامعه نیستند. در کشورمان حدود ۳۰ تا ۴۰ میلیون جوان زیر ۲۰ سال داریم که قشر کمی از آن ها اعتقادات مذهبی ضعیفی دارند و در خانواده ای به اصطلاح غربزده زندگی می کنند، ولی بخش اعظم جوانان ما را بچه هایی تشکیل می دهند که پایبند به مقدسات دینی هستند و تحت تأثیر فرهنگ اصیل ایرانی- اسلامی می باشند و همین مسئله جای بسی خرسندی است.

مد بد نیست چون مدگرایی نوجویی و نوگرایی باعث تحرک جامعه و شکوفایی اقتصاد می شود. طبق بیانات رهبر معظم انقلاب در سال گذشته که سال حمایت از کار تولید و سرمایه ایرانی بود، اگر زنان یک شهر مثلا به جای استفاده از یک چادر یا یک کفش، چادرها و کفش های متنوعی داشته باشند، قطعا کارگران بیشتری برای تولید به کار گرفته می شوند.

این کار ترویج مصرف گرایی نیست و منظور بی رویه خرید کردن و اسراف کردن نیست، بلکه داشتن لباس ها و پوشش های مناسب و در حد نیاز با تنوع بیشتر می باشد، وقتی محصولات تولید داخل از تنوع زیاد و کیفیت بالا برخوردار باشد دیگر نیازی به استفاده از جنس چینی و ترک و… بین مصرف کنندگان داخلی احساس نمی شود. از لحاظ فرهنگی مدگرایی، نوگرایی و نوخواهی ارضاء خاطر و شادی و نشاط می آورد و روح جوانان را شاد می کند.

وقتی پسر نوجوانی با زیر ابروی گرفته، موی دم اسبی یا موی هدهدی و سیخ سیخی در کوچه و خیابان تردد می کند یا دختری با آرایش های مبتذل در شهر و اماکن عمومی رفت و آمد می کند این کار بسیار قبیح و ناپسند است و هیچ توجیهی مبنی بر مد بودن این کار قابل قبول نیست.

مدگرایی جامعه را زنده می کند و نشان می دهد جامعه بالنده، متحرک، نوجو و نوگراست و نشان می دهد که نمی توان فقط بر سر میراث گذشتگان نشست. جوان ایرانی با گرایش به مدهای ایرانی اسلامی، به نظام سلطنتی و سنتی پشت پا زد و با دل و جان به الگوی اصیل اسلامی- ایرانی گرایش یافت که قدر این گرایش و استقبال را باید دانست.