دسامبر 10
بازدید : 1416
نظرات : بدون دیدگاه
مشخصات اضطراب جدایی در نوزادان

دلیل اضطراب جدایی این است که کودک به اندازه کافی بزرگ شده است که توانایی یادآوری و مقایسه را داشته باشد. بنابراین به طور کامل درک می‌کند که شما چه زمانی در حال دور شدن از وی هستید و این دوری را دوست ندارد چرا که از دفعه قبل که تنها مانده است، خاطره خوشی […]

دلیل اضطراب جدایی این است که کودک به اندازه کافی بزرگ شده است که توانایی یادآوری و مقایسه را داشته باشد. بنابراین به طور کامل درک می‌کند که شما چه زمانی در حال دور شدن از وی هستید و این دوری را دوست ندارد چرا که از دفعه قبل که تنها مانده است، خاطره خوشی ندارد. گاهی اضطراب جدایی حتی امکان انجام امور خصوصیتان (مثل دستشویی رفتن) را از شما سلب می‌کند و در این زمان احساس می‌کنید ، صبر و تحمل شما در آستانه لبریز شدن است.

 

معمولاً اضطراب جدایی از ۶ تا ۷ ماهگی آغاز می‌شود اما در سن ۱۰ تا ۱۸ ماهگی به اوج خود می‌رسد. کودک بیش‌ از حد به اعضای خانواده به‌ ویژه مادر وابسته می‌گردد یعنی اگر مادر به هر دلیلی از کودک دور شود و یا او را ترک کند با گریه اعتراض و ناراحتی کودک مواجه می‌شود. این میزان وابستگی در کودکان مختلف متفاوت است. در برخی موارد این حالت آن‌ قدر شدید می‌شود که حتی انجام هر کاری را از مراقب که همان مادراست، سلب می‌کند. نشانه‌های اصلی اضطراب در نوزادان بدین شرح است.

 

  • آویزان شدن به والدین:

کودک هنگام ترس و اضطراب دوست ندارد کسی جز پدر و مادرشان او را لمس کند و برای احساس امنیت بیشتر به بغل پدر و مادر می‌رود و سر خود را روی قفسه سینه آن ها می‌گذارد یا به پای والدینش می‌چسبد.

 

  • گریه:

یکی از نشانه‌های مهم اضطراب در کودکان گریه است. معمولاً کودکان یا به دنبال افزایش اضطراب گریه می‌کنند یا هنگام جدایی آن‌قدر گریه می‌کنند که ضربان قلب‌شان بالا رفته و نفس کشیدنشان به سختی صورت می‌گیرد و در نتیجه اضطرابشان اوج می‌گیرد.

 

  • اختلال در خواب:

کودکانی که اضطراب جدایی دارند، معمولاً در به خواب رفتن مشکل دارند. آن ها ممکن است چندین بار در شب از خواب بیدار شوند یا بخواهند پیش پدر و مادر خود بخوابند یا وقتی والدین آن ها را سر جایشان می‌گذارند، از خواب بیدار شده یا این که خیلی زود از خواب برمی‌خیزند و به طور کلی اختلالی در خواب والدین ایجاد می‌کنند.

 

  • تنفر از تنها بازی کردن:

کودکی که تا قبل از این به تنهایی بازی می‌کرده و به اسباب بازی‌هایش علاقه داشته، ناگهان پریشان شده و به طور مکرر می‌خواهد که والدین در کنارش باشند و بازی کند یا با آن ها بازی کند.

 

 

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما