قلم نویسندگان و قصه‌گویان در مسیر انسان‌سازی است و اهمیت قصه نیز در همین انسان سازی و نقش تربیتی آن است. خداوند در قرآن مهم‌ترین مسائل تربیتی را با زبان قصه برای انسان‌ها بیان کرده است، قرآن فقط کتاب آسمانی یک ملت نیست و برخلاف کتب آسمانی دیگر ملت‌ها تا روز قیامت، جامعه بشریت را هدایت می‌کند.

انتقال فرهنگ قصه گویی با بهره‌گیری از قصه‌های قرآنی لازم و ضروری است. پیامبر اسلام هم قصه‌های بیداری برانگیز و هدایت‌گر می‌گفت و امر قصه‌گویی در این‌باره بسیار مهم است. خداوند در این کتاب انسان‌ساز به ما یاد می‌دهد چگونه زندگی کنیم. قصه‌های فراوانی در قرآن وجود دارد، کسی که ما را خلق کرده می‌دانسته هدایت انسان‌ها از راه قصه است.

قصه‌گویی، هنر است و هرکس نمی‌تواند در این عرصه موفق باشد، قصه‌گویان به‌عنوان انسان‌های فرهیخته در انتقال مفاهیم تربیتی، نقش بسزایی دارند. هنر قصه‌گویی باید طوری باشد که روحیه انسان‌سازی و روحیه آزادی بیان و اندیشه را در وجود کودکان و نوجوانان زنده کند. قصه‌گویان وظیفه دارند روحیه پژوهشگری را با قصه‌های خود را در وجود کودکان زنده کند. اگر بتوانیم امر پژوهش را از دوران کودکی در کودکان و نوجوانان زنده کنیم، بسیاری از گره‌ها و مشکلات کشور به‌ وسیله پژوهش گشوده می‌شود.