گاهی دیده می‌شود که کودکان از دستشویی رفتن و عمل دفع می‌ترسند یا نسبت به آن مقاومت نشان می‌دهند. این امر از یک سو موجب نگرانی والدین شده و از سوی دیگر نسبت به این که چه برخوردی نشان دهند، آنان را دچار سردرگمی می‌کند.

در سنین ۲ تا ۳ سالگی، که کودک توالت رفتن را آغاز می‌کند، به مدفوع خود به عنوان چیزی که خودش تولید کرده، و بنابراین مالک آن است، نگاه می‌کند. بدیهی است که با این دید، از دست دادن مدفوع برای کودک به منزله دور انداختن دارایی‌اش است و امر مطلوبی برایش نخواهد بود.

البته ممکن است روش‌های ناصحیح در آموزش توالت رفتن، مثل ترساندن، تهدید کردن، انجام آموزش با دعوا و مشاجره و حتی تنبیه بدنی یا استفاده از توالت به عنوان محل تنبیه، باعث شود که کودک نسبت به عمل دفع مقامت و لجبازی و ترس از خود نشان دهد. همچنین برخی از کودکان که زمینه وسواس دارند یا دچار اضطراب هستند یا از والدین خود به دلایلی دچار خشم شده‌اند، برای جبران این احساسات، در هنگام دفع رفتارهای غیر طبیعی از خود نشان می‌دهند.

در صورتی که کودک از محل توالت، صدای سیفون و… می‌ترسد ترس‌ها را در او از میان ببرید. او باید محل قرار گرفتن ادرار و مدفوع را ببیند و خودش سیفون را بکشد. کودک را برای صحبت کردن درباره ترس‌هایش تشویق کنید. این کار به شما به‌منظور درک بیشتر و حل مسایل کودک کمک می‌کند.

.

۱. والدین نباید با هیچ روشی که به اعمال زور منتهی شود، کودک را وادار به عمل دفع کنند.
۲. نباید برای حل این مشکل از تهدید و تنبیه استفاده کرد.
۳. والدین می‌توانند از خوراکی‌های ملین مانند سبزیجات فراوان و یا آلو در رژیم غذایی کودک استفاده کنند تا دچار یبوست نشود.
۴. نکته مهم آن است که برخورد والدین در مواجهه با رفتار کودک، باید همراه با آرامش و به دور از ایجاد تشنج باشد.
۵. هرگاه کودک خواست به وسیله این رفتار، قدرت نمایی کند یا باج عاطفی بگیرد، والدین با استفاده از تکنیک کم توجهی به رفتار نامطلوب، از این خواست کودک جلوگیری کنند.

بدیهی است که هر چه سن کودکی که این رفتار را دارد، بیشتر باشد، نیاز به علت‌جویی، ریشه‌یابی و دریافت کمک از مشاور و روانشناس برای رفع رفتار پررنگ‌تر خواهد بود.