کودک موجودى است مانند آینه، صاف و بدون تیرگی، برگ سفیدى که چیزى در آن نوشته نشده و آمادهٔ نقش‌پذیرى است. دقت اولیاء و مربیان در تعلیم و تربیت در این مرحله، مى‌تواند از او انسانى والا و مفید براى جامعه بسازد؛ و برعکس، بى‌دقتى در اداى این مهم، چه بسا که از او انسانى نامتعادل و زیان‌آور به حال خود و جامعه خواهد ساخت.

در دوره ی نوزادی زمانی است که کودک وقتی افرادی را میبیند شروع به توجه می کند، او شروع می کند به آموختن این که او کیست، افراد مراقب خود را می‌شناسد و در برابر افراد غریبه حساس می شود، در این مرحله کودک به والدینش برای امنیت نگاه می اندازد به خصوص در برخورد با افراد و محیط جدید و این رفتار کاملا طبیعی است.

برای جلوگیری از وابستگی کودک سعی کنید حس استقلال کودک را پرورش دهید، محیط خانه را ایمن کنید تا به این طرف و آن طرف برود و اطلاعات جمع کند اما به مدت طولانی او را دور از چشم قرار ندهید، با او بازی دالی موشه و قایم موشک بازی کنید تا بفهمد که پس از مدت کوتاهی شما برمی گردید ضمن این که کودکان به شدت به این بازی ها علاقه دارند.

گاهی نیاز است که برای مدت کوتاهی از کودک جدا شوید او را با نزدیکان مطمئن تنها بگذارید، به او بیاموزید که اگر از او جدا شوید دوباره پیش او برمی گردد، سعی کنید زمانی که کودک سرگرم بازی یا غذا خوردن است از او جدا شوید زیرا در این مدت کمتر دلتنگی می کند. البته حتما او را در جریان قرار دهید و از او خداحافظی کنید زیرا اگر به سادگی ناپدید شوید برای کودک بسیار ناراحت کننده و پریشان کننده است. کودکانی که در محیط های شلوغ رشد می کنند و امکان یافته اند حس استقلال کسب کنند کمتر پس از جدا شدن از والدینشان احساس ترس و ناراحتی دارند.

گروهى از پدران و مادران به هنگام خرید و انتخاب اسباب‌بازى براى کودکان خود سلیقه و عقیدهٔ شخصى خود را اعمال مى‌کنند و تمایلات و خواسته‌هاى کودکان را در درجهٔ دوم اهمیت قرار مى‌دهند. حتى بعضى از آنان گمان مى‌کنند که مثلاً هرگاه اسباب‌بازى تجملى و گران قیمتى براى کودکان بخرند، خدمت بزرگى به آنان کرده‌اند و آنان خوشحال‌تر خواهند شد. شاید هم بدین‌ وسیله مى‌خواهند از طریق نوعى رقابت، برترى وضع اقتصادى خود و کودک خود را به دیگران نشان دهند؛ حال آن که این امر خود از دو نظر زیان‌آور است. یکى آنکه از نظر اقتصادى مقدارى از پول خود را بیهوده خرج مى‌کنند؛ و دوم، پس از خرید اسباب‌ بازى چون به میل کودک انجام نگرفته است، کودک از آن خوشش نمى‌آید و دل‌زده مى‌شود و پس از مدتى کوتاه آن را به گوشه‌اى مى‌اندازد.