مربی که قصد تربیت دارد ابتدا باید خود تربیت شده باشد چرا که تا زمانی که خود صاحب خیر نباشد نمی تواند سایر افراد را به سوی خیر و نیکی دعوت کند. در روایات نیز آمده است که انجام دهنده کار خیر از خود کار خیر بهتر است و انجام دهنده کار شر از خود کار شر بدتر است. نهادینه و پیاده سازی تربیت اسلامی چه از سوی مربی و معلم در مدرسه و چه از سوی والدین در کانون خانواده و یا حتی از سوی روحانی مسجد و یا مسئول فرهنگی کشور که دنبال شود ابتدا نیاز به ملتزم بودن فرد آموزش دهنده به اخلاق اسلامی و آراستگی به تربیت اسلامی دارد.

والدین پیش از فرزندآوری و بیش از آن که به تولید نسل بیاندیشند باید در فکر چگونگی تربیت فرزند خود باشند. لازمه قرار گرفتن در مسیر اسلام انسانیت است و تربیت اسلامی نیز در کنار هم قرار دادن اسلامیت و انسانیت را می طلبد چرا که اگر اخلاق را از اسلام جدا کنیم چیزی جز تفکرات داعشی باقی نمی ماند. اولین گام برای تربیت اسلامی تقویت انسانیت است. در چنینی شرایطی فرد به رحمت تبدیل می شود و می تواند در ارزش های اسلامی به چالش بپردازد.

رعایت انسانیت بر تمام امور رجحان دارد. رفتارهایی که در جریان تربیت اسلامی باید مد نظر والدین و مربی باشد؛ در مرحله اول باید چشم پوشی داشت و فقط در مواقعی عکس العمل شدید نشان داد که جان یا روح متربی در خطر جدی قرار داشته باشد. رعایت انسانیت بر تمام امور رجحان دارد و تا زمانی که فرزند از انسانیت دور نشده است نباید تحت عکس العمل جدی و یا شدید قرار گیرد چرا که راه برای برگشت متربی بسته می شود.

رعایت احترام را گام بعدی در فرآیند تربیت اسلامی است. برای نمونه بارز این فرایند می توان به عملکرد امام حسن (ع) و امام حسین(ع) برای آموزش وضو به یک مرد غریبه اشاره کرد. یک کودک از بدو تولد دارای فهم است اما توان پردازش ندارد و پردازش امور برای سنین ۱۵ سالگی به بعد می ماند، اگر در این مدت ظرف ذهنی کودک به خوبی پر نشده باشد پردازش وی منفی خواهد بود.

 فرد مسلمانی که انسانیت را به خوبی فراگرفته است محال است که از سیره رسول الله (ص) دور شود، اما فردی که به اجرای برخی احکام دینی می پردازد و رفتارهای اخلاقی خطرناکی نیز دارد در اسلام منفور است به نحوی که معاویه نیز امام جماعت بود اما ملعون به شمار می رود.

دین نباید همچون چماقی بالای سر کودکان باشد. باید به کودک آموزش داد که رفتارهای او هدیه ای برای خداوند است در چنین شرایطی خود کودک قدم به قدم به سوی رفتارهای ارزش مدارانه سوق پیدا می کند چرا که ارزش طرف مقابل خود را به خوبی دریافته است.

گاه دیده می شود والدین خود مقید با اخلاق و اصول اسلامی هستند اما نتوانسته اند آن طور که باید و شاید است بر فرزندان خود تأثیر بگذارند. اگر ما پیرو امیرالمومنین علی (ع) هستیم باید به این جمله مولا توجه داشته باشیم که می فرمایند «فرزند زمان خودتان باشید». تربیت فرزند به شیوه زمان والدین رفتار اسلامی نیست. باید از اطلاعات و نحوه زندگی امروز آگاه بود و فرزند را تحت محدودیت قرار نداد چرا که منع همیشه حرص و ولع را به دنبال دارد. فرزند زمان بودن مساوی با رهایی فرزند نیست بلکه همان گونه که نباید در هر امری ممانعت به میان آورد نباید فرزند را نیز رها کرد بلکه در این میان باید اعتدال وجود داشته باشد.

والدین باید خود را به علم روز به ویژه مسائل مرتبط با فضای مجازی و شبکه های اینترنتی مجهز کنند و بدین ترتیب فرزند نمی تواند والدین را گمراه کند و در جریان عملکرد خود قرار ندهد. همچنین در صورت آشنایی والدین به علم روز فرزندان احساس نزدیکی بیشتری با آنان می کنند و در زمینه های مختلف آنان را مورد مشاوره و نظرگیری قرار می دهند، بدین ترتیب والدین به خوبی در جریان عملکرد و علایق فرزند خود هستند.

پدر و مادرهای جایگزین زیاد شده اند. تربیت از دست والدین امروزی خارج شده است. پدر و مادرهای جایگزین امروز بیش از والدین اصلی به تربیت می پردازند که در این بین می توان به مدرسه، جامعه و رسانه اشاره کرد. فرزندان امروز خارج از خانه نیز تحت تربیت هستند و تمام مربیانی که نقش تربیتی دارند از معلم گرفته تا رسانه و مسئول فرهنگی باید تمام موارد اشاره شده را در خود پرورش دهند.