نوامبر 14
بازدید : 2604
نظرات : بدون دیدگاه
حرص نزنیم…

امام حسین (ع): «نه خودداری از حرام و ناپسند، مانع روزی می ‌شود و نه حرص، روزی بیشتر می ‌آورد، چرا که روزی تقسیم شده و اجل حتمی است و حرص (تنها) به سوی گناه می ‌کشد.»

حرص مانند بسیاری از مشکلات مشابه‌ اش نخستین نقطه‌ای را که از کار می ‌اندازد عقل آدمی است. عقل که از کار افتاد هدف و منطق از افعال آدم گم می ‌شود. این است که شخص از یاد می‌ برد که پول و مال دنیا را برای چه می ‌خواهد. فقط حرص می ‌زند. یادش می ‌رود که پول برای آسایش و آرامش زندگی است نه اینکه آسایش و آرامش زندگی، فدای پول. بیش از همه خودش را رنج می ‌دهد و حتی بهره‌ ای از دارایی‌ ای که دارد هم نمی ‌برد و غالباً آن را برای وراثش به ارث می ‌گذارد و این از همه بدتر است. اگر به ‌دنبال رفاه و ثروت واقعی هستید باید آن‌ را در آرامش و آسایش جست‌ و جو کنید و اگر پول و دارایی، این دو را از شما بگیرند نقض غرض کرده‌اند، پس راه را گم نکنید.

 

زمانی حرص می ‌زنیم که احساس نیاز به بیشتر و بیشتر داشته باشیم یا از کمبودی در ترس و هراس. اما اگر بدانیم سهم ما محفوظ و روزی ما مقدر است و با تلاش معقول به آن می ‌رسیم دیگر حرص‌ زدن الکی، برایمان یک خود آزاری بی ‌معنا می ‌شود. سعی نکنید آتش شعله ‌های حرص را هم را با هیزم بیشتر خاموش کنید. هرچه بیشتر به او بدهید بیشتر می‌ خواهد. اگر می ‌خواهید دست از سرتان بردارد گوش به حرفش ندهید. اگر چه لجبازی کردن معمولا کار خوبی نیست اما به ‌عنوان یک فرجه خوشایند، تا دلتان بخواهد می ‌توانید با نفستان و در این مورد با حرص لجبازی کنید. هر چه بیشتر خواست، کمتر بهش بدهید. مطمئن باشید اینطور است که مطیع امر شما می ‌شود.

 

 

 

 

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما