هر وقت فردی در زندگی خود دچار استرس، بلاتکلیفی یا حتی آسیب می‌شود، یکی از مؤثرترین روش‌های رفع این مسائل آن است که با صحبت و به عبارت دیگر، درددل کردن این هیجانات را برطرف کند. قدرت بیان احساسات و تقسیم آنها با فرد دیگر عامل مثبتی است که می‌تواند مرهمی بر زخم‌های به‌وجود آمده باشد. آیا صحبت از مشکلات، واقعا آنها را حل می‌کند؟ پاسخ این سؤال، مثبت است.

مؤثرترین روش درمانی چه از نظر مدت زمان لازم و چه از نظر بقای نتایج آن، تنها صحبت کردن درباره مسئله و مشکل است. صحبت درباره مشکلات باعث می‌شود فرد علل استرس ایجاد شده را بررسی کند و به این ترتیب، می‌تواند درباره راه‌های کاهش آن، بیشتر متمرکز شود.

آثار منفی صحبت نکردن درباره مسائل و مشکلات روشن است. افرادی که آن قدر درباره مشکلاتشان صحبت نمی‌کنند، تا کاسه صبرشان لبریز شود، دچار مشکلات جسمی و روحی زیادی می‌شوند. اضطراب، افسردگی، خستگی، دردهای مزمن و مشکلات گوارشی در این افراد زیاد دیده می‌شود. بسیاری از زوجین از چنین مشکلاتی شکایت دارند، در حالی که مشکل اصلی آن است که درباره مسائل و مشکلاتشان با هم صحبت نمی‌کنند.

صحبت کردن در اتوبوس، مترو، قطار، جمع های دوستان و با افراد و اشخاص جدید و تازه به نوعی روح و روان شما را جلا می دهد و باعث ایجاد شادی و رفع افسردگی در شما می شود. کسی که بتواند به آسانی افکارش را بیان کند در قدم نخست احساس برتری می کند؛ اما نفوذ مستقیم کلام به وضوح و دقت آن بستگی داره. فقط جرات حرف زدن داشتن کافی نیست. افراد خوش برخورد و شیرین سخن پیوسته به محبوبیت و به ویژه جذابیت خود اضافه می کنند. ثمره داشتن بیانی گیرا و جذاب همچنین هنر یافتن واژه های دلپذیر و مناسب است که در قدم اول به دوستی و همدلی می انجامد.