عمل جراحی بینی به عنوان پرطرفدارترین جراحی در ایران، خواب و خیال خیلی از جوانان و نوجوان شده است. علت این که در ایران این عمل تا این حد طرفدار دارد این است که امروزه بینی کوچک روی بروس است و ژنتیک ما ایرانی ها داشتن بینی بزرگ می باشد. وقتی شما و پسر و یا دختر نوجوان شما با هم سر مسئله جراحی بینی به توافق رسیدید آن‌وقت این سوال به میان می‌آید که برای جراحی زیبایی بینی چه سنی مناسب است؟

.

از نظر جسمی سن مناسب زمانی است که شخص نوجوان به اندازه کافی رشد کرده باشد. سن مناسب برای دختران نوجوان ۱۵ تا ۱۶ سالگی و برای پسران نوجوان ۱۶ تا ۱۷ سالگی است. این مهم است که بلوغ فکری و ذهنی نوجوان خود را هم بسنجید. علاوه بر اینکه باید انتظار نتایج مناسب از جراحی را داشته باشید نوجوان شما باید نشان دهد که تمام جنبه‌های جراحی را درک می‌کند و مشتاقانه به دستورالعمل‌های بعد از جراحی گوش می‌دهد و عمل می‌کند زیرا همچنان امکان دارد به علت تغییرات انجام شده از طرف دیگران مورد انتقاد قرار گیرد. نگران نباشید و احساس تنهایی نکنید زیرا همان جراح پلاستیک با تجربه و ماهر با شما مشورت می کند و شما و نوجوانتان را به مسیر درست هدایت می‌کند.

.

اکنون جو جامعه تغییر کرده، تبلیغات روی اذهان مردم تاثیر گذاشته است و بسیاری از افراد تحت تاثیر تبلیغات به عمل جراحی زیبایی روی می‌آورند. از سوی دیگر بسیاری از شاخص‌های زیبایی نیز میان جوانان تغییر کرده است. به گونه‌ای که دخترهای جوان، پسرهای دارای فلان فرم بینی را می‌پسندند و پسرها دختران با فلان فرم صورت را. در واقع به نظر می‌رسد توهم خود زشت‌ پنداری، اصلی‌ترین دلیل گرایش افراد به جراحی‌های زیبایی است.

.

هر چند برای برخی افراد، عمل زیبایی واجب است، اما گاهی گرایش به انجام عمل جراحی‌های زیبایی علاوه بر آن که ریشه‌ های اجتماعی دارد به برخی عوامل روانی از قبیل عقده حقارت یا اختلالات روانی نیز بر می‌گردد. فردی که به عمل زیبایی روی می‌ آورد معیار مراجعه خود برای این عمل‌ها را بر مبنای تصویری می‌بیند که دیگران از او دارند. همچنین اختلال روانی دیگری در افراد با عنوان اختلال بدشکلی وجود دارد که بر مبنای آن فرد گمان می‌برد دچار نقص و ضایعه‌ ای شده و قسمتی از بدنش بدشکل است.

.

گرایش به عمل جراحی زیبایی نشانگر یک ناامنی روانی در افراد است، بنابراین خانواده‌ ها باید احساس امنیت را در فرزندان خود ایجاد کنند؛ جایی که فرزندشان گمان می‌کند نقصی ظاهری دارد و نیاز به برطرف شدن آن است، او را تشویق و ترغیب کنند و از سایر توانایی‌ های او سخن بگویند تا این که فرزندانشان دچار خود کمتر بینی نشوند و به قابلیت‌های دیگری که دارند، فکر کنند.