امام علی (ع): «ارمغان عفت و پاکدامنی شرم و حیاست.»
حفظ چشم، گوش، قلب و تمامى اعضا و جوارح از هر گونه خطا و گناه عفاف است که حاصل این عفت و حجـاب درونى، پـوشش ظاهرى است. بـه تـعبـیرى لطیف تـر؛ حـجـاب میوه عفاف اسـت و عفاف ریشـه حجاب. نشانه بودن «حجاب» برای «عفاف» گریزناپذیر است. پوشش، نشان عفاف است.
بـرخى افراد ممکن است حجـاب ظاهرى داشتـه بـاشند، ولى عفاف و طهارت باطنى را در خویش ایجاد نکرده بـاشند. این گروه، از حجاب تنها پوسته اى و ظاهرى بى معنا دارند، و از سوى دیگر کسانى هستند که ادعاى عفاف کرده و با تعابیرى همچون؛ من قلب پاکى دارم، خدا با قلب ها کار دارد، آدم باید چشمش پاک باشد و … خود را سرگرم کرده و شاید می خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند! انسان هایى چنین باید در قاموس اندیشه خود نکته اى اساسى را بـنگارند و آن این است که درون پاک، بیرونى پاک مى پروراند و هرگز قلب پاک موجب بارور شدن میوه ناپاکى به نام بى حجابى و بدحجابى نخواهد شد.
- ویژگی های مفهوم عفاف:
عفاف و خویشتن داری، در برابر فزون خواهی شهوانی و کشش نفسانی، چه ویژگی هایی دارد:
۱- خصلتی انسانی است.
۲- حالتی درونی است.
۳- نشانه های بیرونی دارد.
۴- در رفتار و گفتار بروز می کند.
۵- با رفتار و نشانه های متناقض، سازگار نیست.
۶- نه از موضع ناتوانی بلکه از بلندای عزت و اقتدار، صورت می بندد.