به دلیل نقش کلیدی خانواده در تربیت کودک، ضروری است خانواده حساسیت تربیتی کودک را جدی بگیرد. کشور برای دست‌یابی به عزت در آینده نمی‌تواند از تربیت صحیح جدا شود. در واقع آداب‌ و رسوم متعالی، احساسات عالی، روابط اجتماعی مطلوب و روابط حسنه است که در یک جامعه ارزش دارد و چه بسا ارزش آن بیشتر از چاه‌های نفت است.

جنگ امروز جوامع جنگ فرهنگی است و به عقیده برخی متفکران دجال در آخرالزمان همان تکنولوژی‌های امروز غرب است که خوب را بد و بد را خوب جلوه می‌دهد. در چنین شرایطی مراودات زندگی کاملاً سهولت پیدا می‌کند و این امکان وجود دارد که در غفلت خانواده‌ها زمینه‌های فساد برگشت‌ناپذیر برای فرزندان شکل بگیرد. در حساس‌ترین دوران تربیتی باید به تربیت و رشد عقلانیت، فکر، تدبیر و تدبر جوانان توجه داشت.

پدر و مادری که نقطه‌ضعف اخلاقی داشته باشد و کودک این ضعف را بداند نخواهد توانست در تربیت کودک موفق عمل کند. بعد از مدرسه نیز جامعه نقش کلیدی دارد و اگر این سه عنصر در تعارض قرار گیرند در تربیت فرد تأثیر منفی خواهد داشت. اولین انتظار از والدین در تربیت کودکان حساسیت به تربیت وی است و انتظار دوم وقت گذاشتن و توجه دادن به مقوله تربیتی است. وقتی در یک کلاس درس ۳۰ نفری، ۳۰ دانش‌آموز با تربیت‌های مختلف حضور دارند این معلم است که می‌تواند بهترین تربیت را اعمال کند. در این جا سه مورد از آسیب های بیرونی که کودکان و نوجوانان با آن ها مواجه اند را عنوان می کنیم:

الف. رفتارهای پدر بزرگ و مادر بزرگ‌ها

برخی مواقع ما رفتار پدر بزرگ‌ها و مادر بزرگ‌ها را به عنوان یک آسیب تربیتی بشمار می‌آوریم. شاید دیده باشید که گاهی اوقات مادران فرزندشان را از بعضی چیزها منع می‌کنند؛ اما پدر بزرگ و مادر بزرگ دست نوه‌ی خود را می‌گیرند و به مغازه می‌برند و همان چیز را برای او تهیه می‌کنند؛ همچنین به او گوش زد می‌کنند که به والدینش چیزی نگوید. این رفتار به کودکان می‌آموزد که گاهی اوقات می‌توانند بعضی از چیزها را از والدین خود پنهان کنند.

ب. دوستان و اطرافیان

گاهی اوقات ممکن است دوستان، اطرافیان یا حتی معلمین برای فرزندان ما آسیب‌ تربیتی بشمار بیایند؛ لذا باید در این موارد نیز دقت کنیم.

ج. عدم حساسیت در تربیت

برخی از کارشناسان تربیتی معتقد هستند پدر و مادرانی که بیش از حد در تربیت حساس هستند، فرزندان آن‌ها بد تربیت می‌شوند؛ دلیل آن‌هم این است که این نوع والدین با روش و اصول تربیت آشنا نیستند؛ لذا از همه روش‌ها استفاده می‌کنند که کودک خود را خوب تربیت کنند؛ حتی از روش‌های ضد تربیتی.