نوامبر 8
بازدید : 951
عکس : معصومه جعفری
نظرات : بدون دیدگاه
کار و تلاشِ سازنده

پیامبراکرم (ص) می فرماید: «عبادت هفتاد جزء دارد برترین آن ها کار و کوشش برای بدست آوردن روزی حلال است.»

«کار»، «تلاش» و «پشتکار»، از جمله عواملی می باشند که در زندگی خیلی مهم است ولی شاید کمتر به آن توجه شود. کار از هر عامل دیگری اگر سازنده تر نباشد، نقشش در سازندگی کمتر نیست. یکی از عوامل مهم ایجاد و حفظ سلامت جسمانی انسان کار است و در نتیجه به صورت غیر مستقیم، ضامن پیش گیری از بسیاری از بیماری های روحی و اخلاقی خواهد بود. بنابراین، برای آنان که خواهان بدنی سالم هستند، کار و تحرک و فعالیت، در حکم نسخه ای شفابخش خواهد بود. پس فرد از زندگی خود لذت می برد و عمر و جوانی او پرنشاط و پر فایده سپری می شود.

 

کار و تلاش علاوه بر جنبه های شخصی و تأثیرهایی که بر روان و جسم فرد می گذارد؛ از جنبه های اجتماعی و اثر پذیری متقابل فرد و جامعه نیز اهمیت دارد. کار تأثیر مثبت بر جسم و جان انسان می گذارد و می تواند به فرد منزلت اجتماعی ببخشد و توازن را میان فرد و جامعه او برقرار سازد.

 

کار و تلاش بر عزت و شخصیت انسان می‏ افزاید و به او شخصیت و اعتماد به نفس می دهد. اما در مقابل کار، «بیکاری» نیز، اثرات منفی فراوانی بر زندگی انسان می گذارد. کوچکترین اثرش این است که‏ احترام و شخصیت انسان را پیش دیگران و پیش خودش از بین می‏ برد و همین در هم شکستن شخصیت انسان سبب می ‏شود که تن به هر پستی و بیچارگی‏ بدهد.

 

کار مانع افکار پوچ، وسواس و خیالات شیطانی می گردد. هرکسی باید کاری را انتخاب کند که در آن استعداد دارد، تا آن کار علاقۀ او را به خود جذب کند. اگر کار مطابق استعداد و مورد علاقه نباشد و انسان آن را فقط حرف این و آن و یا به خاطر درآمد و مزد بخواهد انجام دهد، اثر تربیتی را ندارد و شاید فاسد کنندۀ روح هم باشد. انسان وقتی کاری را انتخاب می کند باید استعداد یابی هم شده باشد. هیچ کس نیست که فاقد همۀ استعدادها باشد، منتها انسان خودش نمی داند که استعداد چه کاری را دارد.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما