کودک ذهن متفاوتی نسبت به بزرگسالان دارند و والدین در هنگام صحبت با کودک خود باید مراقب باشند که هر کلمه ای را بر زبان نیاورند. جملاتی که والدین در هنگام صحبت کردن با کودک استفاده می کنند بر روحیه و روان کودک بسیار مهم و تاثیرگذارند پس سعی کنید از گفتن برخی جملات مخرب و ناراحت کننده به آنان پیشگیری کنید.

«تو آخرش چیزی نمی‌شی»، «تو فقط مایه دردسری»، «پشیمان‌می‌شی، حالا می‌بینی»، «خیلی ابلهی»، «تو هم مثل عمویت بداخلاق هستی» و …

بسیاری از کودکان بر مبنای همین شیوه گفتگو بزرگ می‌شوند. این روش تربیتی همیشه و برای هر نسلی مخرب است. در واقع کودکان با تمام نشاط و هوشی که دارند، همان‌ گونه که ما از آن‌ها توقع داریم، بار می‌آیند و سرنوشتشان را پی‌ریزی می‌کنند. بنابراین به‌ کارگیری هر جمله منفی واقعاً مخرب است. کودکی را فرض کنید که هنگام بازی از یک درخت بالا رفته است. مادرش با صدای بلند و عصبانی از توی اتاق فریاد می‌زند، می‌افتی، مراقب باش، چقدر تو احمقی، ابله، کودن، بی‌عرضه نفهم و…

همه این نوع خطاب‌ها نه‌ تنها در همان لحظه احساسات بدی در بچه‌ها ایجاد می‌کند، بلکه تأثیراتی مثل هیپنوتیزم دارد و مانند بذری در ذهن کودک کاشته می‌شود. در ضمیر ناخودآگاه او عمل می‌کند و تبدیل به حقایق مسلمی در شخصیت کودک می‌شود.
پیام هیپنوتیزم در واقع شخص را تحت تأثیر قرار می‌دهد و فرمان را به‌ طور ناهوشیار انجام می‌دهد. همه می‌دانند که این کار در درمان‌های پزشکی اثر قابل‌ ملاحظه‌ای داشته است، اما چیزی که بیشتر مردم نمی‌دانند، این است که هیپنوتیزم می‌تواند هر روز اتفاق بیفتد و ذهن بشر،‌ بیشتر هنگام بیداری و در حالت هوشیاری کامل با هیپنوتیزم درگیر است. به عبارتی، ‌هر بار که ما درباره موضوعی صحبت می‌کنیم، وارد ضمیر ناخودآگاه فرزندانمان می‌‌شویم و برای آن برنامه‌ریزی می‌کنیم. اگرچه اصلاً چنین قصدی نداریم!

ذهن کودک مملو از سؤال‌ های مختلف است. به‌ طور مثال «من کیستم»، «از کجا آمده‌ام»، «من به چه دردی می‌خورم!» و … به همین دلیل است که ذهن بچه‌ها به‌ طور قابل‌ ملاحظه‌ای تحت تأثیر عبارت‌هایی است که ما با جمله «تو … هستی.» به آن‌ها خطاب می‌کنیم.

وقتی پیام شما جملاتی از این قبیل باشد: «تو چقدر تنبلی» یا «تو بی‌ نظیری» کودکان این گفته‌ های ما بزرگسالان را مهم می‌دانند و آن را در اعماق ضمیر ناهوشیار خود ثبت می‌کنند. گاهی از بزرگسالان شنیده‌ ایم که «من بی‌ مصرف هستم، خودم می‌دانم» این‌ گونه عبارت‌های اخطاری منفی، بارها و بارها در بزرگسالی، تأثیر خود را در زندگی فرد برجای می‌گذارد. زیرا این افکار در ابتدای زندگی یعنی در زمانی که فرد نمی‌تواند درباره حقیقت آن‌ها چون‌ و چرا کند، به ذهن او القا شده است. بچه‌ها با خود فکر می‌کنند که بزرگ‌ترها همه‌ چیز را می‌دانند، بنابراین وقتی به کودک می‌گوییم تو دست‌ و پا چلفتی هستی یا آتش‌ پاره‌ای ممکن است ابتدا با پرخاشگری مخالفت خود را نشان دهد، اما ته دل، با ناراحتی این موضوع را می‌پذیرد. چون شما بزرگ‌ترید و حق با شماست. پیام شما روی هر دو سطح هوشیار و ناهوشیار ضمیر او تأثیر می‌گذارد.

هر حادثه،‌ صحنه، صدا و حتی هر کلام در مغز ما بایگانی می‌شود. یادآوری تمام این خاطرات تقریباً امکان‌پذیر نیست، اما همه آن‌ها روی چین‌ و چروک‌ های مغز جا گرفته است. هر چیزی که ما به‌صورت ارادی و غیر ارادی می‌شنویم در مغز ما حک می‌شود، اما ما همه اطلاعات را همزمان به یاد نمی‌آوریم. به‌ هر حال کودک هم از این قاعده مستثنا نیست. تا به‌ حال به چیزهایی که وقتی ظاهراً کودکتان حواسش پرت است، درباره او گفته‌ اید، فکر کرده‌اید؟! همه‌ چیز ارادی یا غیرارادی در مغز حک می‌شود. پس به قدرت فوق‌ العاده‌ شنوایی او شک نکنید. این حتی شامل زمانی که بچه‌ها در خواب هستند و حتی خواب می‌بینند هم می‌شود.

بنابراین وقتی درباره فرزندتان حرف می‌زنید مراقب باشید و یادتان باشد که حرف‌های شما به‌ طور مستقیم در ذهن کودک ضبط می‌شود. بهترین تأثیر را وقتی می‌گذارید که کودک شما را زیر نظر دارد و شما نزد دیگران از او تعریف و تمجید می‌کنید.