بچه ها باید روش درخواست کمک را در زندگی یاد بگیرند. والدین می توانند با اجرای یک نمایش ساده به کودک نحوه ی درخواست مودبانه ی کمک را آموزش دهند. کودکان بیشتر از هر کس از والدین می آموزند.

کودکان درخواست های زیادی دارند که دوست دارند پدر و مادر به تمام درخواست هایشان جواب مثبت بدهند. انتظارات کودکان شامل مواردی چون شب پارک برویم، اسباب بازی برایم بخرید، من این غذا را دوست ندارم یک چیز دیگر به من بدهید و… . در بیشتر موارد با بی توجهی به این انتظارات صدای جیغ و گریه کودک بالا می رود و آنقدر ادامه می دهند تا به خواسته شان برسند. ما باید به درخواست های منطقی کودک پاسخ دهیم و نسبت به خواسته های بی جای او بی تفاوت باشیم.

چطور بفهمیم خواسته کودک ما منطقی است یا نه؟ در پاسخ به این سوال باید گفت نیازهای طبیعی کودک همان خواسته های منطقی می باشد مثل نیاز به غذا، بازی، آب،توجه،نوازش و محبت؛ این نیازها باید برطرف شوند ولی نباید از محدوده خارج شوند.

مثال های زیر به شما کمک می کند تا درک بیشتری نسبت به این موضوع پیدا کنید.

مثال ۱:

کودک بازی کردن را دوست دارد و می خواهد با او بازی کنید. این خواسته کودک تا وقتی منطقی است که در یک فاصله زمانی مشخص به مدت ۰.۵ تا ۱ ساعت با او بازی کنید که این ساعت به انرژی شما و توانی که دارید بستگی دارد. اگر او برای ادامه بازی پافشاری کرد در حالی که شما کشش بازی نداشته باشید به خواسته غیرمنطقی تبدیل میشود. در نتیجه باید به کودک بگوییم من خسته هستم و میدانم تو بازی کردن را دوست داری دیگر توان ادامه دادن به بازی را ندارم. اگر کودک نق زد و گریه کرد کاملا مقاومت کنید فقط بگویید نمیتوانم. یادتان باشد به هیچ وجه کودک را تحقیر و سرزنش نکنید .

مثال ۲:

اگر کودک بخواهد هنگام غذا برای خودش ماست و خورشت را جداگانه در ظرفی بریزد یک خواسته منطقی میباشد. ولی در صورتی که بخواهد در خورشت یا ماست انگشتش را فرو ببرد این خواسته غیرمنطقی است و نباید به آن توجه کرد.

مثال ۳:

اگر کودک درباره وسایل تزیینی خانه بستگان چیزی بپرسد یا دوست دارد آن اشیا را از نزدیک لمس کند این یعنی حس کنجکاوی او برای آن شی تحریک شده است و یک نیاز طبیعی است. اما اگر کودک جیغ و داد کرد و خواست آن وسیله تزیینی را به خانه بیاورد، کاملا خواسته اش غیر منطقی است.

چند توصیه:

بهترین رفتار والدین این است که در برابر خواسته غیر معقول کودک بایستند و اگر کودک برای رسیدن به خواسته اش گریه و صدا کرد هیچ توجهی نکنند و با داد و عصبانیت با کودک حرف نزنند. اما نباید تسلیم کودک هم بشوند. فقط بی تفاوت باشند و حرفش را نشنیده بگیرند. البته والدین باید حوصله شان را زیاد کنند خصوصا وقتی در جمعی قرار دارند.

اگر کودک خواسته هایش را آرام گفت به او توجه کنید. اگر خواسته کودک منطقی نبود تسلیم نشوید و تنها یک جمله بگویید «نمی شود». اگر کودک باز هم لجبازی کرد خیلی کوتاه برایش توضیح بدهید. به هیچ عنوان کودک را نصیحت نکنید، زیاد تاکید نکنید و تذکر ندهید زیرا او به شناختی نرسیده که حرف های شما را بفهمد.