مشاوران خانواده تاکید دارند که والدین با استفاده متعادل و صحیح از ابزار الکترونیک میتوانند الگوی خوبی برای فرزندانشان باشند. برای این که والدین الگوی خوبی برای فرزندانشان باشند باید از استفاده مکرر و افراطی از تلفن همراه و کامپیوتر در مقابل فرزندانشان جدا پرهیز کنند. والدین خود نقش موثری در اعتیاد فرزندان به دنیای […]
مشاوران خانواده تاکید دارند که والدین با استفاده متعادل و صحیح از ابزار الکترونیک میتوانند الگوی خوبی برای فرزندانشان باشند. برای این که والدین الگوی خوبی برای فرزندانشان باشند باید از استفاده مکرر و افراطی از تلفن همراه و کامپیوتر در مقابل فرزندانشان جدا پرهیز کنند. والدین خود نقش موثری در اعتیاد فرزندان به دنیای مجازی بازی میکنند. پدر و مادرهایی که به محض رسیدن به خانه نخستین کارشان بررسی ایمیلها، پیامکها و پروفایلهای اینترنتیشان است، این شیوه زندگی را در فرزندانشان نیز تقویت میکنند.
والدین مراقب باشند کودکان و نوجوانان وقتی با تکنولوژی تلفن همراه که دارای ویژگیهایی مانند پیامک، بلوتوث، عکسبرداری و فیلمبرداری است، آشنا میشوند دیگر کمتر حوصله درس خواندن را دارند و این بیتوجهی افت تحصیلی را به دنبال دارد. استفاده زیاد از وسایل الکترونیک در سنین نوجوانی و جوانی، مهارتهای اجتماعی افراد را به خطر میاندازد و تحلیل میبرد.
والدین با کنار گذاشتن وسایل الکترونیک باید زمان بیشتری را به گفت و گوها و گپ زدن های رو در رو با فرزندانشان اختصاص دهند و اعضای خانواده برای صرف وعدههای غذایی به جای جمع شدن دور تلویزیون، کنار یکدیگر دور یک میز بنشینند. استفاده روزافزون والدین از تکنولوژیهای دیجیتال، روابط و تعامل میان والدین و فرزندان را ضعیف می کند. نداشتن تماس چشمی و تعامل با کودکان میتواند سبب کاهش ارتباط و پیوند بین والدین و کودکان شود. والدینی که به گوشیهای خود وابسته اند، تعاملات منفی بیشتری با کودکان خود دارند.
در مجموع بیشتر والدین پذیرفتهاند که استفاده از این تکنولوژیها تعامل آنان با کودکشان را دچار وقفه و اختلال میکند. حتی سطح پایین یا نرمالی از این وقفههای مرتبط با استفاده از تکنولوژی بین کودک و والدین میتواند بروز سطح بالایی از مسائل و مشکلات رفتاری در کودک شامل حساسیت بالا، تحریک پذیری، بیش فعالی و گله و شکایت را به همراه داشته باشد. گوشه گیری، پرخاشگری، تمایل به تنهایی، واکنش تند و برخوردهای سلبی در میان همسالان، مشخصه کودکانی است که دست پرمهر و محبت والدین به جای کشیده شدن بر سر آنان، به لمس فضاهای مجازی مشغول است.
اعتیاد والدین به اینترنت، بر رفتار آنان و سایر اعضای خانواده تاثیر میگذارد که این مسئله را میتوان در چند بُعد بیان کرد: نخست این که والدین از تارنماهایی استفاده میکنند که به طور معمول محتوای آن برای فرزندان مناسب نیست اما متاسفانه خیلی اوقات فرزندان به این تارنماها دسترسی پیدا میکنند که این خود نوعی انحراف به وجود میآورد. بُعد دیگر اینکه فضاهای مجازی، وقت والدین را تلف میکند و آن زمانی را که باید برای فرزندان بگذارند در فضای مجازی با دوستان مجازی میگذرد و بچهها را از دست میدهند.
پدر و مادری که خود را در فضای مجازی محصور کرده یا به نوعی زمان زیادی را در آن میگذرانند، به مثابه مدلینگی هستند که فرزندان با مشاهده آنان، الگو برداری میکنند و تغییرات رفتاری تازهای از خود بروز میدهند. ضمن اینکه وقت گذرانی در فضای مجازی، موجب غفلت والدین از نیازهای کودکان و سرخوردگی آنان میشود.
راهکار فرار از این مسائل، بها دادن به هرچیزی در جای و اندازه خود و دوری از تفریط و افراط است. بدیهی است که فضای مجازی اگر به صورت مناسب، مورد استفاده قرار بگیرد جایی برای یادگیری و تعامل اجتماعی میتواند باشد اما هرچقدر هم مفید باشد، نباید شانس فرزندان سالم و سلامت داشتن را از والدین بگیرد.