اکتبر 29
نویسنده : مسیحا برزگر
بازدید : 754
نظرات : بدون دیدگاه
به کودک این گونه دستور دهید!

فرض کنید که شما وارد اتاق نشیمن می شوید و دختر یا پسر هفت ساله خود را می بیند که بر روی کاناپه جدیدی که تازه خریداری کرده اید در حال بالا و پایین پریدن است. شما باید مستقیما به طرف او بروید و با حالت چهره جدی به چشمان او نگاه کنید و تماس […]

فرض کنید که شما وارد اتاق نشیمن می شوید و دختر یا پسر هفت ساله خود را می بیند که بر روی کاناپه جدیدی که تازه خریداری کرده اید در حال بالا و پایین پریدن است. شما باید مستقیما به طرف او بروید و با حالت چهره جدی به چشمان او نگاه کنید و تماس چشمی با او را حفظ کنید.

 

او را با نام صدا بزنید، سپس با تن صدای محکم به صورت روشن و مستقیم به او دستور بدهید. «(به طور مثال) سارا، بالا و پایین پریدن بر روی مبلمان برخلاف قانون خونه ی ماست. از کاناپه بیا پایین!» در این صورت شما دستور روشنی به او داده اید.
دستور باید روشن و صریح باشد نه مبهم و نامفهوم.

 

در صورتی که بگویید «بیا اینجا و این اسباب بازی ها را یکی یکی در قفسه بگذار!» کودک شما به احتمال بیشتری به دستور شما توجه خواهد کرد، اما اگر به صورتی مبهم بگویید «یه کاری با این اسباب بازی ها بکن!» احتمال اطاعت او از این دستور شما کمتر خواهد بود.

 

به هنگام دستور دادن، از سوال کردن یا بیان نظر خود به صورت غیر مستقیم مانند «بالا و پایین پریدن بر روی کاناپه کار خوبی نیست!» خودداری کنید. به او نگویید «چرا بر روی کاناپه بالا و پایین می‌ پری؟» زیرا ممکن است در این صورت او لبخندی به شما تحویل دهد و بگویید آخر، خیلی بامزه است!!!

 

همچنین، هنگامی که رفتار بد در حال اتفاق افتادن است، برای قانون خود استدلال نیاورید، زمان توضیح دلایل، قبل از قانون شکنی کودک و یا زمانی است که رفتار نامناسب او پایان رفته است. در حالی که، او هنوز مشغول بالا و پایین پریدن بر روی کاناپه است، به او نگویید «تو نباید روی کاناپه بالا و پایین بپری. پول زیادی برای آن داده ام. هنوز قسط های آن تمام نشده است.» بلکه فقط بگویید از کاناپه بیا پایین پس از آن که دستور خود را دادید، احتمالاً او به دستور شما توجه کرده و از کاناپه پایین خواهد آمد.

 

با این وجود، بیایید فرض کنیم که او تصمیم می گیرد که از دستور شما سرپیچی کند. شاید او بخواهد که شما را بیازماید و ببیند آیا شما برای حمایت از دستور خود، چیزی در اختیار دارید؟ برای حمایت از دستوری که داده اید، لازم نیست که به شدت او را تنبیه کرده و یا او را به تنبیه تهدید نمایید. این کار ممکن است موجب پیچیدگی بیشتر و ایجاد یک مسئله دشوار میان والد و کودک شود شما یک راه بسیار ساده و موثر برای حمایت از دستور خود، در اختیار دارید. و آن هم «محرومیت زمان بند» است محرومیت زمان مند بهترین روش تنبیه و مورد تایید است.

 

محرومیت زمان مند، یعنی گذاشتن کودک در یک مکان کسل کننده و ملال آور، بلافاصله پس از این که رفتار بدی را از خود نشان می دهد. کودک تا زمانی که زنگ ساعت یا زمان سنج پایان زمان محرومیت او را نشان می دهد، باید در آنجا بماند. مدت زمان تنبیه کودک به ازای هر سال ۱ دقیقه می باشد.

 

کودکان این محرومیت را دوست ندارند، زیرا هنگامی که در محرومیت هستند ، توجه خانواده را از دست می دهند. آن ها قدرت و کنترل و توانایی خشمگین ساختن والدین خود را از دست می دهند. آن ها آزادی برای بازی کردن با اسباب بازی ها و شرکت در فعالیت های جذاب را هم از دست می دهند. از آنجایی که روش محرومیت زمان مند، فوری و قاطع است، کودکان از امکان کمتری برای اجتناب کردن از آن برخور دارند.

 

معمولا فرزند شما در زمان فرستاده شدن به محرومیت زمان مند و در طول زمان محرومیت نسبت به شما برافروخته است. به طور معمول این آزردگی، پس از اتمام محرومیت، به سرعت از بین میرود.

 

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما