اکتبر 28
بازدید : 1008
نظرات : بدون دیدگاه
کودک آزاری ناشی از فقر فرهنگی

برخی از مشکلات فرهنگی، منجر به کودک آزاری می شوند، که از جمله آن ها می توان به سنت های غلط فرهنگی در برخی قومیت ها اشاره کرد؛ سنت هایی چون وانی در پاکستان و کابین در کردستان و برخی مناطق اهواز و خوزستان. این سنت، یکی رسم قدیمی است که در آن با ازدواج […]

برخی از مشکلات فرهنگی، منجر به کودک آزاری می شوند، که از جمله آن ها می توان به سنت های غلط فرهنگی در برخی قومیت ها اشاره کرد؛ سنت هایی چون وانی در پاکستان و کابین در کردستان و برخی مناطق اهواز و خوزستان. این سنت، یکی رسم قدیمی است که در آن با ازدواج بین دو قبیله، جنگ های خونین ناشی از قتل یکی از دو گروه متوقف می شود. عروس در این رسم محکوم به تحمل خشونت هایی است که از طرف خانواده همسرش به او تحمیل می شود.

 

برخی از سنت ها نیز ناشی از رسوم غلط امروزی است؛ سنت هایی چون تجمل گرایی، مدگرایی، عریان پوشی، سیری ناپذیری انتظارات اعضای خانواده، بی توجهی به پوشش مناسب دربرابر ناپدری و نابرادری و سایر خویشان، هر یک موجب به وجود آمدن تنش هایی در خانواده ها می شود که یکی از قربانیان این تنش ها کودکان هستند.

 

از سوی دیگر، ترویج بی رویه مطالب مستهجن از طریق موبایل، ماهواره و رایانه ها، مرزهای اخلاقی را کم رنگ کرده و موجب آسیب پذیرتر شدن دختران در خانواده ها (به ویژه در برابر ناپدری و نابرادری و یا گاه در خانواده های اباحه گر توسط پدران و برادران) می گردد. بسیاری از کودک آزارهای جنسی، ناشی از عوامل مذکور است. بنابر آمار انجمن حمایت از کودکان در سال ۸۴، ۶/۳ درصد از کودک آزاری ها (و یا به عبارتی، دومین نوع کودک آزاری)، آزارهای جنسی بوده، که به نظر می رسد به دلیل تابو بودن و ملاحظه های والدین و شرم کودک، بسیاری از آن ها گزارش نمی شود.

 

بسیاری از کودکان آسیب دیده، جرأت بازگشت به منزل را نداشته و از ترس پدر، نا پدری و نابرادری، همواره در رنج و عذاب بوده و به مراکز مددکاری پناهنده می شوند. این فضای ملتهب به ویژه در کشورهای غربی به اوج خود می رسد، تا آنجا که سوء استفاده از کودکان درمسیر هرزه نگاری و اعمالی منافی عفت، به شکل تجاری درآمده است.

 

ذهنیت های غلط حاکم در میان برخی خانواده ها (به ویژه خانواده های با فرهنگ ضعیف) نیز از دیگر عوامل منجر به کودک آزاری است. برخی از والدین، تربیت کودک را منحصربه تنبیه بدنی بی حد و حصر می دانند. یکی از دلایل وقوع بیشترین آمار کودک آزاری، یعنی کودک آزاری های جسمی و روحی در این است که والدین نمی دانند که اعمال سخت گیرانه و بی رحمانه ایشان کودک آزاری است و گمان دارند که در جهت تربیت کودک گام بر می دارند.

 

در حالی که امروزه ثابت شده است که تنبیه بدنی، یکی از مخرب ترین روش های تربیتی است. تداوم این خشونت ها می تواند به ترس، اضطراب و پرخاشگری در کودک، پنهان کاری، شب ادراری، عدم اعتماد به نفس و عدم قدرت ارتباط با دیگران شود، به طوری که اکثر کودکان و نوجوانان بزهکار، از خشونت های خانگی رنج برده اند. البته عدم درک و آگاهی درست از تنبیه بدنی مجاز به قانون و فقه اسلامی نیز به جای خود، مؤثر است؛ چرا که از دیدگاه تربیت اسلامی، تنبیه بدنی آخرین شیوه تربیتی است وحد متعارف آن، عدم وجوب دیه؛ یعنی سرخ شدن پوست است. لذا تنبیه بدنی مجاز صرفا تلنگوری کوچک به کودک است، نه آزار جسمی و روحی او.

 

«کودک آزاری» مربوط به طبقه خاصی نمی شود و فقر فرهنگی به اندازه فقر اقتصادی می تواند در آن خطر آفرین باشد، به نحوی که مسئله کودک آزاری در بین افراد تحصیل کرده و با بضاعت مالی خوب هم دیده می شود. در میان پرونده های کودک آزاری، سطح تحصیلات ۳۰ درصد از آزار دهندگان مشخص نیست. اما والدین با سطح دیپلم با ۲۶ درصد، سیکل و ابتدایی هر یک با ۱۹ درصد و بی سواد با ۳ درصد بیشترین گروه تحصیلی کودک آزاران بوده اند. در قشر کم سواد و بی سواد به دلایل مختلف گزارش کودک آزاری ها کمتر است.

 

به طور کلی، ضعف تبلیغات فرهنگی در جهت آموزش صحیح اطلاعات تربیتی، عمده ترین مشکل فرهنگی است، که به انحرافات فرهنگی و تربیتی خانواده ها، به سوی کودک آزاری می انجامد.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما